czystosc do slubu

Czy są jeszcze faceci którzy zgodzili by sie na zachowanie czystości do ślubu ? jak to z tym jest ?? Prosze także o wypowiedzi panó :)

rozumiem, że po ślubie można się już nie myć? To dobra wiadomość dla panów :D

Nie.

od biedy, ale jakieś rękodzieło i tym podobne musi być.!!!

Bez problemu

mi to nie przeszkadza byle by to nie była taka przesadna czystość :P

no cóż, jakby trzeba było to bym przemęczył i przeczekał, ale wolałbym nie czekać :D lepiej sie sprawdzić przed niż potem miec problem z powodu braku dopasowania seksuallnego.

dZIEWczyny pozwlaajka na wpsolzycie przed slubem a potem sie dziwia, ze maz po paru latach ma dla nich tylko pogarde , zdradza je i ma ich gdzies. Taka prawda.

pozwalaja * mialo byc.

a jestes dziewica ? ? mysle ze to nie jest takie wazne dla faceta ale dla kobiety i ofszem wazne zeby umiec zaspokoic sie wzajemnie uczyc sie po slubie czy przed zero roznicy wiec tak !!

jak się kocha to nie ma niedopasowania :P

a co ma milośc do małego członka leviatanku małego cienkiego i nie daj boze ze skórakiem fuuuuj i z syfem pod skóra wtedy najwieksza nawet milosc umrze..

Po latach widzę, że czakanie do ślubu jest tylko i wyłącznie obiawem oziębłości seksualnej. Jesli kobieta nie da przed ślubem, to i nie da po.

nie ma reguły czasem może dać przed a po już nie koniecznie, są takie co przed nie dają a po są demonami seksu. Nie sądzę aby to czy da przed czy dopiero po miało jakiekolwiek znaczenie - bo wszystko zależy od konkretnej kobiety, a nie od tego kiedy da.

Dzieki za reklame bloga, ale do czystosci to mi daleko hehehe

Zaplanować to trudno, ale możliwe powinno być. Kiedy poznałem przyszłą Żonę, byłem jeszcze przed swoim pierwszym razem. Nie ze względu na jakieś ultra-religijne przekonania, czy całkowity brak chęci. Największy udział miał w tym chyba przypadek - nie było okazji, w której musiałbym się zastanowić, czy "to zrobię". Moment zwrotny nadszedł po pewnym czasie. Okazało się, że Ona była już "po" - co mnie szczerze zdziwiło (i zaskoczyło). Do tego stopnia, że musiałem co nieco sobie w głowie poukładać - i spotkaliśmy się dopiero kilka dni później. Nie był to jednak powód, by od razu przejść do rzeczy. Okazało się, że wychowanie zrobiło swoje - ja miałem ochotę poczekać. Ostatecznie, wyszło szybciej - ale kiedy byliśmy już na to zdecydowani, poszedłem szukać pierścionka. Dopiero wtedy zbliżyliśmy się tak do końca. Z perspektywy męża z wieloletnim stażem nie pamiętam, na ile moje przekonania brały górę, a na ile chęć uspokojenia Jej - bo w przeszłości została skrzywdzona. Ale fakt faktem, że ja byłem gotów poczekać. A odnosząc się do słów doświadczonego przez życie - wydaje mi się, że taki osąd (nie da przed to i po) nie ma pełnego poparcia w rzeczywistości - w moim związku były wielokrotne wahania. O związek trzeba zwyczajnie dbać, a poza tym - samo zmęczenie życiem (dzieci, problemy) zmienia bardzo wiele. Ważne jest jedno - jak się człowiek stara, to efekty ma. Nie zawsze od razu - ale są i warto na nie poczekać!