Ciąża a kobieca psychika ;/

Witajcie, Proszę o waszą poradę, otóż moja dziewczyna zaszła w ciąże w wieku 19,5L, ja mam 21. Nie planowaliśmy ciąży, wszyło samo z siebie, gdy dowiedziała, że jest w ciąży miała dziwne etapy rozpacz, płacz, samobójstwo, akceptacja, żal do siebie. Ciągle jest chyba w etapie "żałowania, za to że zaszła w ciąże" mimo, że akceptuje to, że płód (dziecko), które się urodzi nie jest temu nic winne, i że poświęcimy dla niego wszystko co najlepsze, nie chodzi tutaj o pieniądze bo to nie jest problemem w naszym wypadku. Chodzi o to , że ona boi się matki, która jest asertywna, boi się, że chyba wszyscy się od niej odwrócą, takie jest jej raczej odczucie, aczkolwiek to nie jest prawdą. Mimo, że ją wspieram jak tylko mogę, ona ma dziwne fazy humor-owe, raz prosi mnię abym zawsze był przy niej, troszczył się o każdą głupotę, a raz jej przeszkadza to, że spytam się jak czuje, odpowiadając mi na to, że i tak jej nie pomogę w złym humorze, czy lekkim bólu podbrzusza, mdłościach- i jaka jest w tym logika, że gdy oddaje się jej całe swoje serce otrzymuje się tylko kopa w dupe, którego ona nawet nie widzi, że mi go zadała. Czy takie zachowanie jest normalne? rozumiem, że organizm jej przechodzi rewolucje, hormony szaleją, ale czy raczej nie powinna chcieć stale troski o siebie i maleństwo które w niej rośnie?

bedzie dobrze, ona po prostu sie boi reakcji matki, ale jak juz powiecie to jej ulzy i bedzie inaczej. Gratuluje Twojej postawy :)