nieusłuchany dwulatek.

poradźcie mamy co zrobić z nieusłuchanym dwulatkiem? ogólnie jest grzecznym chłopcem, nie zaczepia i nie bije innych dzieci, dzieli się zabawkami, zbiera zabawki po sobie tylko to jego nieusłuchanie i upór. czasem go wołam jak jesteśmy na podwórku żeby gdzieś ze mną szedł to nie da rady. proszę go, tłumacze, wołam tysiące razy a on stoi i odkrzykuje mi "nie!!". albo wymyśli jakąś zabawę typu siadanie na parapecie i też ile się naproszę i natłumaczę żeby tam nie właził a on swoje, odwróci się i prosto po krzesło i na parapet. poradźcie mamy co zobić żeby wymóc na nim chociaż odrobine posłuszeństwa.

chyba nie jest tak najgorzej z tym twoim dzieckiem, w koncu to tylko 2-latek. Ja mam 3 w wieku 6 i 3,5 roku i zagonic je do sprzatania to jest dopiero sztuka :-O

przecież to dwulatek nie oczekuj że wszytko zrobi co powiesz

nie jest źle ale to męczące jak wychodzisz i wiesz że masz coś załatwić a stoisz i prosisz się młodego żeby raczył iść w tym samym kierunku o ty a nie przeciwnym. na co dzień idzie to ignorować ale czasem się nie da. jeszcze jest tak uparty, że jak raz powie nie to zdania nie zmieni. sprząta jak sobie przypomni i jak akurat mu się chce ale tu akurat nie narzekam.

poczekaj aż dorośnie:D naprawdę czas zrobi swoje i przede wszystkim dużo tłumacz, aż do znudzenia.

u nas czasem działa coś takiego jak postawienie przed wyborem: w którą dziurkę najpierw chcesz psik do nosa? (a nie psikamy do nosa) którą zabawkę zabierasz ze sobą do babci? (a nie: jedziemy do babci ubieraj się), jak kończymy oglądać bajkę - straczy już, wyłączysz sam komputer? a jak nie chce wracać do domu, to udaję, że mam ciężką torbę i on zawsze mi chętnie pomaga i jest dumny z tego.

a z siadaniem na parapet to u nas zadziałałoby to że bym powiedziała, że jest mi bardzo smutno,że serduszko mnie boli jak siada na parapet bo może spaść i wtedy wszyscy mama, tata, babcia itp będą płakać

Moj ma to samo hehe ale nie dziw sie przechodza bunt dwulatka - poczytaj o tym

tikal dzięki fajny sposób z tą ciężką torbą:)

o widzę, że nie tylko moja córeczka uwielbiała parapety. No cóż...dla swojego spokoju wykręciliśmy klamki w oknie. Jak ją przyłapałam na parapecie to od razu mówiła "mamusiu zdejmij mnie, szybko". Tyle, że ona po prostu na parapecie siadała, nie łaziła po nim... Chodziła zawsze w swoją stronę, czyi przeciwną do tej, w którą akurat trzeba było iść. Twierdzi, że jest artystką i nie wiedzieć czemu najchętniej swoje talenty rozwija na ścianach, co już nas doprowadza do szału. A jest okrutnie pomysłowa co do sposobów przemycania kredek. Ale jest coraz lepiej...Za dwa tygodnie kończy 2 lata i coraz łatwiej skłonić ją do stosowania się do próśb. I Twój synek w końcu zrozumie...daj mu czas...Grunt to spokój, cierpiwość i konsekwencja:)

po co tyle tłumaczycie ? ja poprzednie krzyknę to odrazu wie ze nie wolno. Jak gdzieś idziemy i córka odstawia cyrki to biorę za rękę i idę.