mam wazne pytanie

Czy istnieje cos takiego jak depresja PRZED-porodowa? O po porodowej slyszalam,ale czy przed porodem kobiety rowniez moga cierpiec na swego rodzaju depresje?

pewnie, że mogą, w końcu tracą swoje życie i piękne ciało, później już wszystko będzie się kręcić w okół obsranych pieluch, a o koleżankach to będziesz mogła zapomnieć

j.w.

oczywiście że może.

W moim przypadku objawia sie to swego rodzaju podlamaniem psychicznym. Jest 8 miesiecy w ciazy. Na swego poczatku bardzo sie cieszylam , a teraz?Ciagle placze, nie traktowala widze sensu zycia. Nienawidze tego wielkiego brzucha, no po prostu nienawidze! Nie moge patrzec na siebie w lustrze pomimo,ze przytylam zaledwie kilka kg. Dzis od rana ciagle placze. Nie nawidze mysli ze jestem w ciazy :(

Wlasnie widze ile bykow zasadzilam w poprzednim poscie ale to ze wzgledu , ze uzywam autocorrect.

oczywiście że istnieje coś takiego, niewiele matek sie do tego przyznaje ale niektóre to mają, poczytaj w necie Kobiety nie przyznają sie do tego ze nie ciesza sie z ciazy, boją sie, załują ze zaszły w ciąże, bo co by ludzie powiedzieli ? i nie ma znaczenia czy ciąza planowana czy nie, kobieta przezywa burze hormonów zarowno w ciazy jak i po urodzeniu i sama nie do konca rozumie swoje zachowanie, ale nie przyznaje sie i ma poczucie winy, czuje sie jak wyrodna matka , nawet jeszcze nienarodzonego dziecka... kobiety boja sie o tym mówic głosno, wrecz wymagana jest radość z ciązy , potem dziecka a nie zawsze tak to kobiety odczuwaja ale udają przed wszystkimi że sie cieszą a po kryjomu płaczą. Czasem samo przechodzi, czasem potrzebny terapeuta, w skrajnych przypadkach kończy się tragicznie.

Vinceeee, wlasnie ja tak mam. Nie rozmawialam z mezem o tym bo widze jak sie cieszy. A ja czuje sie w obowiazku, ze ta radosc mam dzielic pomimo, ze nienawidze tej ciazy :(

Tereska do garów szoruj ! co se wyobrażasz, nie zapomnij piwa przynieść !

nie wiem , co Ci doradzić, każdy pewnie powie - idź do terapeuty, ale to też nie jest takie łatwe, żeby się z tym zmierzyć, iść do specjalisty i opowiedzieć o tym...nawet idąc tam będziesz miała poczucie, ze co z Ciebie za matka, że musisz po terapeutach chodzić, że zamiast sie cieszyc Ty musisz szukać pomocy... moze znajdziesz w necie czy gdzieś osoby które przezywały to samo, mozesz sie wyżalić, nie bedziesz czuła sie w tym wyobcowana ze tylko Ty tak masz, a jeśli raz, drugi usłyszysz że niejedna tak miała a potem wszystko było ok, to podniesie Cię to na duchu. Mówi się, że jak zobaczysz dziecko,pokochasz i wszystko Ci przejdzie, i tego Ci życze z całego serca :)

głowa do góry. Ciąża już prawie na finiszu :) Też tak mam swoją drogą z tym, że ja jestem w 4mc.