To już depresja?

jestem introwertyczką bo juz taki mam charakter ,ale mam jakis tam znajomych choc jest ich mało i faceta. W sumie zyje normalnie , nawet czasem wyjeżdzam gdzies ze znajomymi czy chodze na imprezy ,ale od dawna ( od kilku lat) za dużo czasu chyba spedzam sama ze soba , za duzo odmawiam znajomym wyjśc itd. Raz jest lepiej i jestem bardziej aktywna ,a raz gorzej i potrafie siedziec 2 ,3 dni w domu jak nie musze wyjść np na uczelnie Czasem mam dołki ,ale generalnie nastrój mam dośc dobry ,ale czesto jestem taka zobojetniala na wszytsko wokół , tylko bym siedziala przed komputem cały dzien ... Ostatnio przez jakis tydzien byłam w duzym dołku ,codziennie plakalam ale naszczęście już mam lepsze samooczucie... Powinnam już z tym iść do psychologa?

To na pewno nie jest depresja. W ogóle nie widzę tu problemu. Jeśli siedzisz w domu, bo sprawia Ci to przyjemność, to o co chodzi? :)

najbardziej mnie męczy to moje zobojetnienie chodzi o to ,że jak mnie nikt do tego nie zmobilizuje to samej cięzko mi wyjść i sie wybrać np na długi spacer po mieście. Jak jestem u chłopaka czy wśrod znajomych to sie zmobilizuje ,ale sama to sie zamykam w tym pokoju sama ze soba... wiem ,że jestem w stanie się zmobilizować choć nie jest to proste... Jakbym była inna to mogłabym iec pewnie duzo znajomych , prowadzić ciekawe zycie ,a ja na wlasne zyczenie je ograniczam

up

Co my Ci na to poradzimy? Jesteś leniwa, tak to się nazywa. ;)

.

Ja nieustannie od ok trzech lat myślę jak tu zejść z tego świata. Nie chcę skrzywdzić tylko mojej mamy i mojej malej córeczce, dla której jestem całym światem. Życie boli mnie tak, że nie potrafię normalnie funcjonować. Czas już na wizytę u psychiatry. Tak więc dziewczyno zastanów się co piszesz.

.

córeczki, oczywiście wkradł się błąd.