W czasie kłótni od razu chce mi się PŁAKAĆ

Mam spory problem osobowościowy. Jak zaczynam się z kimś spierać i robi się niemiło, to zaraz chce mi się przepłakać. Głos mi się łamie, a oczy stają się przeszklone, nie muszę dodawać, że nie ułatwia mi to dyskusji, stawia mnie od razu na przegranej pozycji. Chodzi o to, że mam dość silny charakter i chcę bronić swoich racji, nie dam sobie wejść na głowę, ale jednocześnie jak się robi ostro i przykro, to chce mi się wyć. Przed chwilą miałam spięcie z facetem, od którego wynajmuję pokój. On był bardzo ostry i zdecydowany, a ja jak ktoś staje się niemiły to nie umiem rozmawiać, a od razu mi smutno. Czy ktoś ma podobny problem? Co robić, żeby tak nie okazywać słabości?

ja mam identycznie... I nie wiem, jak z tym walczyć.

chyba musimy się dużo kłócić, żeby nabrać wprawy

Mam to samo, nie wiem co z tym zrobic :/

Poważnie zaczyna mi to przeszkadzać w życiu. Już nie chodzi o sytuacje prywatne, bo tu jeszcze jakoś bym to zniosła. Ale właśnie jak załatwiam jakieś sprawy, w pracy, jak mam do czynienia z kimś niegrzecznym to po prostu ręce opadają i robi mi się tak mega smutno. A ludzie są obecnie coraz bardziej agresywni, bardzo ostrzy, że aż kulturalną osobę zatyka.

Mi podobnie, tyle, że nie jestem tak stanowcza. Bardzo przeżywam co komu powiem. Męczę się z tym i zadręczam. Wiele lat próbowałam z tym walczyć, ale chyba taka moja uroda.

Też tak miałam, z wiekiem przeszło :D to chyba brak pewności czy ma się rację, bądź brak własnego zdania. Być może też, że w Twoim domu rodzinnym się rozmawiało spokojnie więc takie sytuacje Cię przerastają...?

i zaraz glos mi sie lamie, drzy..masakra;/

Mam to samo od kilku miesiecy, mysle ze to tabletki antykoncepcyjne, jestem koło 30 tu nagle taka płaczak,ale nie wiem na jakie tabletki zmienic, to loteria:/

ja tabletek nie biorę, więc musi to mieć inne podłoże mam nadzieję, że przejdzie mi z wiekiem, ale mam już 28 lat i mam wrażenie, że jest coraz gorzej np. w LO taka nie byłam w moim domu rozmawiało się bardzo kulturalnie i odnosiliśmy się do siebie z szacunkiem, ale też moj tata jest bardzo stanowczą i zdecydowną osobą, zawsze wszystko umiał załatwić i rozstawiał ludzi po kątach, na zimno i na ostro jak trzeba było, byłam tego światkiem, ale ja tak nie umiem no i ten łamiący się głos, mówię coś, zaciskam pięści, staram się być chłodna i rzeczowa i nagle ten glosik łamiący się oczy za mgłą... super

niestety znam to,czuje sie taka zalosna a taka klotnia czesto jest o jakas pierdole. Teraz ide do pracy do korporacji i boje sie tam poplakac

ja dlatego właśnie czuję, że bym się do korporacji nie nadawała powodzenia życzę! :)

Brak pewności siebie-owszem, brak wiary w siebie- owszem, syndrom DDA - owszem. Oto przyczyny takiego stanu rzeczy w moim przypadku.

U mnie może być to spowodowane faktem, że mam nadwagę, no i generalnie wiadomo, że to nie dodaje pewności siebie. Więc być może właśnie to tak działa mi na psyche, że nawet podświadomie czuje się gorsza i na straconej pozycji. Ale to chyba naprawdę podświadomie, bo normalnie czuję się bardzo pewnie. eee sama nie wiem

Mam dokładnie to samo. Podjęłam pracę na słuchawkach i przerosło mnie, bo ... klienci doprowadzali mnie do rozpaczy i załamania, a każda uwaga kontrolerów przywoływała w moich oczach "świeczki". Musiałam zrezygnować. Natomiast odwrotnie mam z moim partnerem, na niego krzyczę, złoszczę się i wyżywam, oczywiście wiem, że źle robie i chwilę potem przepraszam, ale nie jestem w stanie tego pochamować. Jak ktoś mnie krytykuje to tak samo oczy zachodzą mi łzami chce się poprawić , ale wtedy jeszcze bardziej popadam w ogromny smutek, że sobie nie umiem poradzić i tak ciągle .... Z rodziną tak samo jak ktoś mnie do kogoś porównuje to strasznie to przeżywam.

Jolaśka - normalnie jota w jotę sytuacja, jak u mnie, Mam dokłądnie tak samo z chłopakiem i z innymi ludźmi. Da się to wyleczyć?:P

jolaśka - no jakbym o sobie czytała mojego partnera też traktuję ostro :P i jakoś mi się smutno nie robi ale już z obcymi ludźmi po prostu nie potrafię sobie poradzić mieszkałam jakiś czas temu z innym współlokatorem i raz weszłam niechcący do łazienki jak on korzystał, wyskoczył nagle i na mnie z paszczą, że jestem niewychowana i chamska etc. no i oczywiście się poryczałam jak w jakieś telenoweli aż jemu się głupio zrobiło i mnie przepraszał

;( a macie też tak, że podejmujecie często niekorzystne dla Was decyzje? Ja obecnie zamieszkałam z chłopakiem uciekłam od rodziny, teraz widzę, że źle zrobiłam, bo tam (300km od domu zamieszkaliśmy z chłopakiem) miałam studia, mogłam pracować u rodzinki w firmie i teraz wracamy. I tak jest zawsze, podejmuję decyzję, wszyscy mówią, że to zła decyzja ja się narażam na koszty a potem wracam do stanu poprzedniego.. Dziewczyny nie mam pojęcia jak Wy , ale mi jest niesamowicie ciężko.

Ja mam tak, że nie mogę podjąć żadnej decyzji, non stop proszę rodziców o radę. Jak już zdecyduję, to później oczywiście żałuję. Wyjechałam za granicę, mieszkam z obcymi ludźmi, wynajmuje pokój, nowe środowisko, praca, wiadomo, olbrzymi stres. A ludzie się tu ze mną nie patyczkują. Do tego jeszcze te kłótnie w obcym języku, sprawiają, że jest 2x trudniej, bo nie mogę ich przegadać, echhh... łatwo nie jest.

To widzę podobny przypadek, tyle tylko, że ja mam w PL problemy z asertywnością itp.

A najgorsze w takich sytuacjach jest to, że ludziom się wydaje, że kobiety płaczą, bo chcą tym coś osiągnąć. Że myślą: popłaczę sie i dostanę to, czego chcę. I zamiast normalnie dokończyć dyskusję, choćby z płaczącą osobą, to rozmowa skończona i jeszcze pretensje, bo ta płacze..

styczniowa , dokładnie tak...

Co dod decyzji - czesto równiez proszę o rade rodzine, przyjaciół. Ale jesli to jest coś dla mnie bardzo waznego i wiem, że bedzie to dla mnie dobre - nie proszę o radę nikogo tylko komunikuję innym, że tak i tak postanowiłam. Pomimo swoich problemów jest uparta jak osioł i musi być tak, jak ja chcę.

Ja mam tak samo. Ja wegetuję z taką osobowścią a nie zyję.

no właśnie dobry temat , ciekawe czemu tak się dzieję i z czego to wynika , może niech jakiś psycholog się wypowie

Mam to samo :/ Nie wiem jak z tym walczyc :/

ja mam troche inaczej, ale też mi to komplikuje życie. jak sie z kims kloce, to zaczyna mi sie robic strasznie zimno i zaczynam sie cala trzęść. tez mi to bardzo przeszkadza:/

Jestem facetem też tak mam , zbiera się na łzy , roztrzęsienie , (jestem bardzo wrażliwą i empatyczną osobą) co radzicie ?

W Polaczkowie tak jest