Obcy pod jednym dachem - ocean łez - samotność

Weszłam na to forum bo muszę się z kimś podzielić moimi problemami. Nie układa mi się w małżeństwie, a nie mogę porozmawiać o tym z przyjaciółką bo takiej nie mam, z siostrą nie - bo ta żyje w zupełnie innym świecie, z matką też nie bo ma swoje problemy a sąsiadka chętnie roznosi plotki. Piosenka "Bez" Varius Manx opisuje dokładnie moją sytuację. Dziś Walentynki, a ja nie mam z kim ich świętować. Mojego męża przerosło życie rodzinne (żona/dzieci), odpoczywa w pracy a po powrocie do domu zamienia się w zimny głaz. Nic w domu nie robi, nie ruszy palcem kiedy wystapi jakaś usterka, a dzieci jak mają problem np. z rowerem lub z komputerem to muszą same go rozwiązać. Sam wszystko dostaje gotowe na tacy podane. Z wielkim bólem wstaje rano żeby podrzucić dziecko do szkoły, którą ma po drodze do pracy, a przecież mógłby pospać jeszcze poł godziny. Już od rana urządza awantury o kolejność korzystania z łazienki. W zasadzie każdy pretekst jest dobry do wywołania afery. Jest opryskliwy dla dzieci, nie ma z nimi żadnego kontaktu (2 synów 13 i 12l.) poza rozkazami i zakazami niczym nieuzasadnionymi - dzieci powoli tracą w nim autorytet, boję się że jak się zbuntują w okresie dojrzewania to bedzie bardzo bolesne dla nich szczególnie. Ja jestem traktowana jak powietrze od dłuższego czasu, ze mną się nie rozmawia, nie wychodzi z domu, nie spędza miło czasu - jestem bo jestem tak miało być:( Powiedzcie mi proszę czy da się tak żyć? Jak mam sobie poradzić z tą sytuacją? Nie myślę o rozstaniu, bo tego bym nie zniosła.... Zalewam się łzami jak widzę na ulicy albo wśród znajomych czułych ojców i mężów, powoli wpadam w jakąs depresją. nie chcę tak żyć....

pogadaj z mężem, czemu z nim po prostu nie pogadasz, tylko na forum się żalisz? skoro za niego wyszlas cos was musialo łączyć.

mysle , ze sie nie da tak zyc.No chyba , ze zaczniesz prowadzic zycie rownolegle i skupisz sie tylko na sobie i dzieciach . O kochanku akurat nie mysle , bo uwazam , ze najpierw rozwod , potem myslec o innym Panu.Ale ty nie chcesz sie rozwodzic , wiec : przestan uslugiwac, nie podawaj na tacy , nie pierz mu , ma rece niech bierze sie do pracy. Zbuntuj sie , bo zapewne rozmawialas nie raz juz.Jesli sie czepia -wloz stopery do uszu na jego oczach.nie podejmuj rekawicy do pyskowek.Bo klotnie sa ja 2 strony biora w niej udzial . Rob sobie przyjemnosci : to co lubisz -nie wiem kino, spacer, kapiel w babelkach, fryzjer , ksiazka.On ma to widziec i wiedziec, ze lzy sie skonczyly .No chyba , ze na spacerze , jak on nie widzi .

z mężem pierwszym "pogadałam" żeby to raz, odp. jest jedna: "mamy tyle problemów, a ty szukasz sobie następnych", tylko te nasze "problemy" kiedyś też były ale relacje miedzy nami były inne, poza tym mąż tak jak pisałam po powrocie z pracy jest zupełnie odcięty od naszych domowych spraw, mi one sprawiają przyjemność - np. pomaganie dzieciom - a jemu przeszkadzają:(

no a moze te rady o ktorych pisze dadza efekt?

Droga Eleene, próbowałam już tak funkcjonować ale wtedy jeszcze bardziej się od siebie oddalamy, dzieci też czują to napięcie i stają się niespokojne, więc odpada takie rozwiązanie - zresztą ja tak długo nie potrafię:( nie potrafię też udawać w towarzystwie ze wszystko jest ok więc przestałam się spotykać ze znajomymi. Chociaż jestem bardzo towarzyska i uwielbiam ludzi to do siebie też już nikogo nie zapraszam bo atmosfera u nas jest kiepska - nie da się tego ukryć:(

moj Boze , to zle .Hmmm.Nie zmusisz go na sile , skoro on nie chce .Moze on ma zycie- wlasnie rownolegle? Wiesz - co moze byc taka przyczyna postawy jego: praca , znuzenie zwiazkiem, niepewnosc jutra , zauroczenie inna kobieta? Moze poobserwuj go bardziej i wyciagneisz wnioski , czy to koniec jego dla waszej rodziny , czy jeszcze uda sie z niego cos wycisnac , jak z cytryny.Albo tez zycie rownolegle i marazm , albo...........ale czy to tez wyjscie? A moze?

Powiedzcie mi proszę czy da się tak żyć? Jak mam sobie poradzić z tą sytuacją? Nie myślę o rozstaniu, bo tego bym nie zniosła." - stary, glowa ci sie pali! wskocz do wody! - e nie, jeszcze sie utopie...

Eleene, mój mąż ma wiele kompleksów, poza tym uważa się za osobę bogobojną/wierzącą, więc o romans go nie posądzam ;) jest też niezłym leniem, chociaż dużo czyta i ma wiele zainteresowań, to brak mu ambicji zawodowych i osobistych/rodzinnych, nie lubi brać na siebie dodatkowych zobowiązań - jest zbyt wygodny; myślę że problem leży w jego głowie tylko jak do niego dotrzeć? fajnie ze mogę o tym z kimś pogadać, dziekuję

Eleene, mój mąż ma wiele kompleksów, poza tym uważa się za osobę bogobojną/wierzącą, więc o romans go nie posądzam 1111 wiekszej glupoty na tym forum nie przeczytalem

do glowy to raczej trudno sie dobrac komus innemu , niz wlascicielowi .To nie jajko , ze lupinke sie zdejmie i jest po sprawie. Niektore kobiety przezyja cale zycie z mezem, ktory jest ale jakoby nie jest.Taki mebel , ktory jest tez bardzo potrzebny , bo na czyms trzeba usiasc przeciez:-P Nie wiem co masz zrobic w takim razie , skoro rozmowy -NIE, proby zignorowania -NIE, proby wstrzasow-NIE , to moze czas najwyzszy podjac meskie decyzje: zyje z takim facetem , bo sa gorsi albo szukaj innego faceta , by nie byc przygaszona , nieszczesliwa i zfrustrowana kobieta . Poddaje sie :-( Moze ktos tu wpadnie na jeszcez inny pomysl , ktory uratuje twego meza od "STRYCZKA".

to pop co wychodziłas za niego za maż - teraz po ptokach i se schowaj te zale

dokładnie wszyscy znajomi i rodzina mówią mi od lat "niefajny ten twój mąż", a ja byłam przekonana że udowodnię wszystkim że jest inny - fajny (miłość jednak jest ślepa), ale okłamywałam samą siebie, jego uczucia do mnie nie wystarczyły kiedy pojawiły się dzieci i obowiązki, brak mu "instynktu" ojcowskiego :( cierpi na tym cała nasza rodzina, szkoda, bo mamy tak wspaniałe, mądre i wrażliwe dzieci a ich tata całe popołudnia spędza przed TV lub z książką, a w weekendy woli towarzystwo kufla z mocnym piwem, do którego wypicia nie ma nawet kumpla - siedzi, je, pije i tyje....a ja w tym czasie przejmuję na siebie rolę matki i ojca, sprzataczki, kucharki i złotej rączki; boję się ze synów wychowam na tzw. maminsynków bo tylko we mnie mają oparcie a ja w nich

Czy jesteś w związku, w którym partner molestuje Cię psychicznie? cz.3 (ost.) Pomoc doraźna

na -Zycie uczuciowe

przepraszam - ten temat jest na życiu uczzuciowym

I do tego seks też jest do kitu? Jeżeli tak, to tu może być pies pogrzebany!

a czizas Ci pieknie sprawe podsumowala, moze spojrz na jej slowa i sie zastanow, bo przeciez nikt za Ciebie tego nie przezyje, tylko Ty mozesz cos zmienic

Pracujesz czy od kilkunastu lat "pswiecasz sie" dla dzieci i meza ? masz ulubione zajecia, pasje poza domem ? mozesz czymkolwiek zaimponwac mezowi ? masz swoj wlasny swiat ? Jesli nie, to odpowiedz jest dosc jasna.

A ja Cię rozumiem w 100%. Weszałma na to forum, zeby poszukać czegoś na temat spsobu myślenia facetów, bo już nie rozumiem. Jestem "idealną" matką i żoną, mąż tez tak do mnie mówi, a jednak ciągle ma fochy w nosie! życie równoległe: ok, ale i tak kiedy słysze dźwięk zamka staję na baczność, a kiedy wychodzę, gonią mnie wyrzuty sumienia.... Myślę że wychowanie ma tu dużo: jesteśmy dla facetów chowane, a nie potrafimy same cieszyć się życiem. Przeciez innego już nie będzie, to obecne też jest nasze!!!! Jeszcze dzieci- dla nich często czekamy, aż podrosną, bo kochają ten dom, jaki starmy się im dać....

Imponowac mezowi. a czym ten maz imponuje jej? Znam wiele par, ktore kochaja sie mimo uplywu lat, a jakos zadne z nich nie ma super pasji-po prostu sie kochaja, problemy rozwiazuja razem, daja sobie poczucie bezpieczenstwa.

to brak mu ambicji zawodowych i osobistych/rodzinnych, nie lubi brać na siebie dodatkowych zobowiązań - jest zbyt wygodny; x rozumiem, ze ty jestes jedna wielka ambicja i pasja