Prze@@@@ne życie :(

Dokonałem małego bilansu,bo już jestem w dość zaawansowanym wieku i doszedłem do wniosku,że chyba prze@@@@łem swoje życie. Jedyne co mam,to mieszkanie w centrum dużego miasta (odziedziczone po dziadkach) i całkiem przyzwoicie płatną robotę,ale... Ale moje małżeństwo się rozpadło; nie mam żadnych przyjaciół ani znajomych (słowem: sam jak palec); z pensji (po opłaceniu naprawdę niemałych alimentów,choc to alimenty na jedno dziecko) zostają mi tylko 3 tysiące złotych; jedyny jasny promyk w moim życiu to właśnie to ukochane dziecko.Gdybym dziś zginął,to żałowałyby mnie tak naprawdę tylko 4 osoby (moi rodzice,siostra i dziecko).I pewnie nie zdołam sobie już ponownie ułożyć życia.Ale czy warto takie gówniane życie ciągnąć? :(

kazdy musi umrzeć . CZy to w wieku 39 lat czy 69 .. To nie ma znaczenia .. Smierc jest jedyna pewna rzecza na tym swiecie

Byłoby gorzej gdyby dziecko za Tobą nie płakało w razie śmierci. Ale skoro jesteś tego pewien, to już to daje nadzieję :-) Nie jest najgorzej, po burzy świeci słonce...tylko czasem zaczyna od bardzo cienkich delikatnych promyków :-)

nie przesadzaj, jesteś jeszcze młody ;) ułożysz sobie życie ;)

Surykatka90,jeśli liczba w nicku to Twój wiek,to mam kilkanaście lat więcej niż Ty.A jeśli dzieli mnie kilkanaście lat od osoby (potencjalnie) kończącej studia,to znaczy że już nie jestem taki młody.No i mam znikome sznase na ułożenie sobie życia: ani przez kogo poznać jakąś kobietę ani ( z taką pozostałością dochodów) co u niej zwojować.I jeszcze nawet sprawa rozwodowa nie zakończona (choć chyba jeszcze tylko jedna rozprawa i schluss).Prze@@@@ne po prostu,na całego :( Mama Nasturcja: dzięki,ale j.w. :(

zostaja "tylko" 3 tys na zycie i po tym rozpoznasz prowokacje :D

chciałabym mieć 3tys. na życie

Do autorów/autorek postów z 19:09 i 19:32: to nie prowokacja! A zwróćcie uwagę,w jakim jestem wieku,że po rozwodzie ( to znaczy po tej ostatniej sprawie będę) i z dzieckiem.Przy takich "papierach" 3 tysiące na przyciągnięcie do siebie kobiety (i to jakiejś w miarę ładnej) to może być nieco mało :(

skoro uważasz że jesteś w tak kiepskiej sytuacji to przyciągnij do mnie /1300zł na rękę i 700zł rachunki/ fajnego faceta

poza tym ja nie twierdziłam że to prowokacja, tylko że chciałabym mieć tyle kasy, bo akurat dla mnie to dużo

r_d,ten "fajny facet" nie będzie patrzeć na Twoje zarobki,tylko na Ciebie; pominę już fakt,że jak zamieszkacie ewentualnie razem,to opłacanie rachunków stanie się łatwiejsze. Poza tym pociesz się,że te 3 koła zostają mi po odciągnięciu samych alimentów,a przeciez jeszcze też muszę zrobić swoje opłaty i za coś przeżyć miesiąc.Więc żadnej rewelacji.Tak,pewnie powiesz,że są też wartościowe kobiety.Może i są,tylko jakoś nie chcą rosnąć na tych drzewach,pod którymi ja przechodzę :(

Niestety już nie wierzę że ktoś spojrzy na to jaką jestem osobą, nie w XXI wieku. Ludzie patrzą jak wyglądasz, jak się ubierasz. Teraz od tego zależy czy warto Cię poznać czy nie. A mnie chyba nie warto. Za mało jest facetów którym się podobają osoby takie jak ja.

Których w normalny dzień nie spotkam. Nie mówię tu o tłumie facetów, ale chociaż jeden.

r_d: może wcale nie jest z Tobą tak źle,tylko też złapałaś doła? A poza tym nie tylko super laska może sobie znaleźć kogoś fajnego; nieco mniej urodziwa dziewczyna też może sporo nadrobić innymi zaletami,o ile naturalnie je posiada (jeśli nie,to już gorzej). I (żeby poprawić sobie humor) jeszcze raz popatrz w moje "papiery"; jeśli Ty masz czyste,to juz jesteś do przodu,a to też bywa kartą atutową ;)

No niestety,tak to jest jak się zapomnisz przelogować ;)

przecież kobiety nie rosną na drzewach :O

Do wszystkiego idzie się przyzwyczaić nawet do samotności. Na siłę nikogo nie ma co szukać. Problem w tym że przyzwyczajając się do samotności tak na prawdę zamykasz się. A w efekcie końcowym jak już się pojawi osoba to jest ciężko się otworzyć.

r_d: tylko że ja nie mam ochoty przyzwyczajać się do samotności i myśl,że będę musiał,tylko mnie maksymalnie dołuje :( I siłą rzeczy zaczynasz szukać na siłę.Już sam nie wiem,co gorsze; chociaż może jednak lepiej walczyć,niż się położyć i czekać na (emocjonalną) śmierć.

Szkoda że nie ma złotego środka na znalezienie kogoś. A przecież każdy chciałby kogoś mieć, nawet chyba Ci co mówią że nie.

r_d: ale każdy środek,który nie zdaje egzaminu sprawia,że szukamy jakiegoś innego,który MOŻE okazać się skuteczny. A Ty masz już jakiś plan do realizacji? ;)

Po rozstaniu byłam trochę zdziwiona,dosłownie zdziwiona, potem pocieszałam się myślami "że może tak miało być, lepiej teraz niż po ślubie /do którego raczej by nie doszło/, że przecież będę mieć mieszkanie, pójdę na studia" ale czas leciał a myśli z pozytywnych stawały się negatywne. Nie cieszę się z mieszkania, jak pójdę na egzaminy na studia to pewnie ich nie zdam, a faceta to raczej nie znajdę.

teraz bardzo bym chciała kogoś poznać, koleżanki mi doradzają facebooka albo jakieś inne portale społecznościowe, najlepiej powiązane z moimi zainteresowaniami, ale nie wiem czy to dobry pomysł.

r_d: młoda jesteś,życie jeszcze przed Tobą!Musisz próbować.Możesz na początek posłuchac rad koleżanek;ostatecznie co ryzykujesz? ;)

29 lat to nie 22, co do portali to nic nie tracę, tylko ja i facebook trochę dziwne połączenie, fakt faktem jak nie spróbuję to będę tkwić w miejscu

ludzi w podobnym położeniu jak Wasze jest całe mnóstwo ... Szkoda, że tak trudno się odnaleźć w wielkim świecie ..

r_d: pociesz się,że jak panna ma w wieku jako pierwszą cyfrę "2",to łatwiej kogoś znaleźć niż wtedy,gdy "2" zostaje zastąpiona przez "3" ;) PS. Też nie mam ani fejsa ani nk,więc nie jesteś jedyna ;)