Wiecie co...dzis umarl moj dziadek.

Autorko, absolutnie wierzę w to, co napisałas. Mogłabym mnożyć przykłady z mojej pracy na ten temat. Dlatego mój system wiary jest taki a nie inny... Pracuję z pewną, sporą grupą ludzi, często rozmawiamy w swoim gronie na tematy przemijania, wartości życia. Wiesz co jest ciekawe? Ani jedna osoba z mojego grona nie deklaruje się jako niewierząca. Ale to chyba wpływ tego, że mamy kontakt z ludźmi kończącymi życie, dokonujących podsumowań. Na podstawie tych swoistych "spowiedzi" moich pacjentów ukształtowałam mój własny system wartości. To przyszło z czasem... Jeden pewnik: żaden z moich pacjentów nie mówił, że stan majątkowy jest dla niego ważny w tym momencie....daje do myślenia...

mnie najbarziej przerazil fakt ze zupelnie nie wygladal jak on, jakby w ciagu jednego dnia zmalal o polowe, miesnie sie rozluznily, krew przestala krazyc, wygladal obco. Nie wygladal spokojnie "jakby zasnal", wrecz przeciwnie cale cierpienie ktorego doswiadczyl przez ostatnie lata wyszlo kazdym zakamarkiem suchej skory. Nie mial na sobie spodni - bo ostatnimi czasy bardzo walczyl z ubraniem , z pielucha. Nie mogl przelykac, bal sie wszystkiego, nawet lasu ktory kiedys tak bardzo kochal, kiedys zabralam go wozkiem do lasu, krzyczal. Ciezki mi bedzie wspominac tylko ten czas gdy byl jeszcze usmiechniety i zdrowy. Ciezko zapomniec o 10 latach choroby, jak gasl kazdego roku, w koncu przestal mnie poznawac. Alzheimer zjadl go doszczetnie. Rodzina - kto mogl zjechal na pogrzeb, powinnam pojsc do kaplicy a siedze sama w domu. To glupie ale martwie sie nie ze nie mam czarnej czapki ani szalika.

przeczytalam ze czas chorby to 6-12 lat. Moj dziadek walczyl cale 10 lat.

i szczere kondolencje:( przejrzałam wszystkie wpisy,i sama wróciłam do wspomnień o moich bliskich brakuje ICH bardzo,scalali rodzinę,wszystko wyglądało inaczej,jakoś lepiej