..................wlasnie skonczylam 27 LAT i nie mam nic......................

Ja też miałam wczoraj 27 urodziny!!! :) Ciesz się, że nie masz faceta. Ja mam męża i kochanka i zero czasu dla siebie. Obłęd!!

w wieku 27 lat mialam:mężą,7 letnie dziecko i stałą pracę,b=nie miałam-mieszkania-wynajmowaliśmy,kasy ciągle brakowało,matka uważala mnie za byle g. teraz w wieku 39 lat mam-18 letnie dziecko i 6 letnie,męża,dom,kasy na razie styka,matka uważa mnie za ósmy cud swiata,skończylam studia. autorko-głowa do góry,bo życie pisze tak wspaniałe scenariusze,że niejeden film mógłby się schować.GŁOWA DO GÓRY.pozdrawiam cieplutko i serdecznie i wszystkiego dobrego.

ja też w tym roku kończę 27 lat... współczuję autorko, bo nie wyobrażam sobie żeby moje życie miało wyglądać inaczej, mam teraz męża i pół roczne dziecko, ale też nie mam jeszcze pracy (nie szukam, bo zajmuję się dzieckiem) i ubolewam nad tym, ze moja kariera stoi w miejscu, ale dziecko ważniejsze... Nie jesteś jeszcze za stara na miłość i rodzinę, ale musisz wyrwać się z domu, może jednak masz jakąś koleżankę, która się jeszcze nie ustatkowała, nawet dalszą? wspólne wypady nawet na spacer na miasto a może uda się przypadkiem kogoś poznać... choć w klubie byłoby łatwiej, a tu jednak kasa potrzebna... chyba, że skoczycie na jedno piwko, wstęp darmowy, nie zbankrutujecie a może kogoś poznacie ;) a nawet idź sama, usiądź przy stoliku, może ktoś się dosiądzie, może poznasz kogoś ciekawego? Próbuj, szkoda życia na siedzenie w domu i użalanie się :)

ja 22 maj.blizniaczek.

to znow ja... nie przeszlo mi dalej dol ...

po humanistycznych studiach, nikogo na nich nie poznasz, potem są problemy z pracą, i są kolejne bezrobotne stare panny

...lat a o życzeniach prawie nikt nie pamiętał

okrepne uczucie ta samotność....

autorko mam podobnie jak Ty ...czuje jakbym czytała o sobie historię :(

Głowa do góry ! Też mam 27 lat, też miałem niedawno urodziny... również z tym samym problemem :/ Nic wielkiego jak dotąd nie osiągnąłem. Mieszkam z kolegami w studenckim mieszkaniu, mam niby jakiś dochód, ale żadna to wielka praca. Zarobki rządu 1000-2500 zł/mc - bez umowy o pracę. nie w zawodzie. Też się czasem dołuję, że nie mam dziewczyny, fajnej pracy, że nie mam za bardzo opcji na wlasne mieszkanie. Zastanawiam sie nawet, czy nei wyjechac za granice, bo jak patrze na debili, ktorzy nie poszli na studia, to sie mozna zalamac. Ci kretyni , ktorzy tabliczki mnozenia nawet nie przyswoili zarabiaja tam teraz dobre pieniadze, maja samochody, mieszkania, wracaja do kraju i budują domy :/ a my ? poszlismy na studia i 6 at poszlo się je***ć =. taka prawda. Sluchaj, ale nie ma co się poddawac. Jeszcze kogos poznamy, widocznie tak juz jest, nie jeden pewnie 22 latek, ub 22 latka juz zamezny/a i dzieciaty/a pewnie to nam wlanie zazdrosci, ze mozemy poczuc jeszze tej wolnosci, ze nic nas nie trzyma, nie mamy dziecka, brak powazniejszych zobowiazan, ze mozemy jeszcze zrobic cos fajnego w naszym zyciu.

Tylko jestem 2 lata mlodsza. Stracilam prace, zreszta była okropna, wyksztalcenie tez humanistyczne, tragedia.

mam 25lat i - nie mam pracy - skonczone studia humanistyczne - brak faceta, rodziny, dzieci -mieszkam z rodzicami -kolezanki ktore nie maja dla mnie czasu bo pracuja i maja rodziny -brak prawka -brak perspektyw - lekka depresje przez szukanie pracy przez prawie rok :/ - zadnych oszczednosci

peszek

nie sadzilam , ze jest nasz az tyle...

Jest nas dużo, ale jezeli liczycie tutaj na jakieś wsparcie to raczej wątpie, to forum ma raczej charakter prześmiewczy, mozemy sie ewentualnie załapac na porady typu "zmiencie cos w swoim zyciu" :D i tego kalibru mądrości.

Uszy do góry autorko. Nie jesteś sama. W takiej samej sytuacji jest masa młodych ludzi w naszym kraju. Polskie realia...Ja w tym roku kończę 29 i nie mam pracy, mieszkam z mężem w wynajmowanym mieszkaniu, na dziecko nas nie stać i ogólnie jest cienko z kasą... Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin. Spełnienia marzeń.

mysle ze takich osob jest tu wiecej tylko sie nie przyznaja albo jakos daja rade bo maja wsparcie.... ale faktycznie tutaj nas tylko ewentualnie zgnoją, wysmieją albo dadzą głupie rady.. heh

a ja wam czasami zazdroszcze.po przyjściu do domu zero obowiązkow.piekne.........

Życi z rodzicami bo nie mamy pracy wiec ktos nas musi utrzymywac, no cudnie, no prostu cudnie.

napisala ze "czasami"

to i ja się łączę w bólu. -w tym roku też będę miała 27 lat -mieszkam z rodzicami -jestem weterynarzem i pracuję na pół etatu, -zarabiam połowę najniższej krajowej -nie mam prawka, nie zdalam 6 razy -szef powiedział, że nie widzi we mnie pasji (kto by ja miał pracując przez 4 godziny dziennie, widząc po 3 pacjentów dziennie) i na 99% zwolni mnie z końcem miesiąca nie wiem co robić

jak miło że są tu osoby takie jak ja, mam podobnie jak wy, tylko się pod pociąg podłożyć

mysle ze jest nas więcej.

masakra, współczuje.. chociaż na pewno są i tego plusy! a czemu nie macie pracy...? ja też jestem po studiach humanistycznych- pedagogika,a pracuję w przedszkolu. mężatką jestem od roku. nie smućcie się, przecież nie macie 40 lat, a 27!!

"pedagogika,a pracuję w przedszkolu." - no to chyba dość logiczne, jedno jest następstwem drugiego.

Poza tym łatwo Ci mowic "nie smućcie sie". Masz prace, męża - więc w razie czego (np. strata pracy) nie zostaniesz z niczym. "Nie smućcie sie" :D hehe.

"a pracuje w przedszkolu" chodziło Mi odnośnie studiów humanistycznych..bo tutaj je ludzie potępiają. Pytałam czemu nie macie pracy? tak trudno wam się gdzieś zaczepić? co to za kierunki humanistyczne? "nie smućcie się" chciałam Was pocieszyć,bo moim zdaniem to nie koniec świata, gdyż jak już wspominałam nie macie 40lat,czy 50lat i żadnych perspektyw, tylko 27 i jeszcze czas na założenie rodziny. No tak.."podniosę temat bo"-widzę,że jednak już jest mały "jadzik" jak u starej panny :P A w razie straty pracy w przedszkolu, pracuję też w 2 miejscu. (to odnośnie tego,że mąż może mnie utrzymywać).

Jaki jadzik? Jaka stara panna? Chodzi mi o to że nie jesteś w takiej sytuacji więc wierz mi że "nie śmućcie sie" to nie jest jakieś super pocieszenie dla ludzi bez pracy, mieszkania itd. Pedagogike się po to studiuje zeby pracowac z dziecmi - pracujesz więc w zawodzie. Tu dziewczyny (i na innych tematach) pisały o filologiach, politologiach, kulturoznawstwie, europeistyce - kierunkach które owszem, poszerzają horyzonty ale nie dają konkretnego zawodu. Pewnie błędem było to wybierac, ok, ale czasu się nie cofnie. Tu jest różnica.

Ja rozumiem, że to nie jest super pocieszenie, ale czego więcej oczekiwać na forum od ludzi??nie znajdę wam pracy,ani faceta chyba? wyżalacie się, to ktoś chce powiedzieć wam ciepłe słowo po prostu. p.s.Nie widzialam,aby pisały tutaj ,że studiowały takie kierunki, dlatego zapytałam.

Masz rację ,nie byłam nigdy w takiej sytuacji. od 19 roku życia(po maturze) chwytałam się różnej pracy(biurowa,telemarketer,sprzedawca itp), zanim złapałam staż w swoim zawodzie, a następnie stałą posadę.(studiowałam zaocznie) Od zawsze mam pracę, nie rozumiem jak to jest nie pracować wcale.