moj ojciec sie powiesil dokladnie 14

lat temu...nigdy o tym nie myslelam...a teraz po tylu latach od dwoch tygodni wraca mi wszystko do glowy ,wszystkie te obrazy,jego jak lezal w trumnie i jak go dziadek znalazl,zal mojej mamy...po chuj te wspomnienia...lepiej by bylo nie miec pamieci

ile mial lat? i czemu zrobil to?

dwpresja bywa choroba smiertelna

wspomnienia, coz pamiec to nie dysk

ja mialam 8 lat on 33 lata...nigdy nie zdolalismy sobie na to odpowiedziec...niby mial depresje bo zostal zwolniony z pracy i pamietam jak w ten wieczor przed tym jak go ostatni raz zobaczylam poklocil sie z mama...boze po co on to zorbil

ja tez zaczynam coraz czesciej myslec o samobójstwie.

no ale nie rozumiem dlaczego teraz,po tylu latach w ktorych myslalam ze to wszystko zaakceptowalam wraca do mnie to wszystko..nigdy o nim nie myslalam...a teraz od tygodnia nie spie po nocach..mysle co by bylo gdyby..nasze zycie sie zmienilo o 360 stopni po tym co zrobil

Mial wtedy 28 lat, ja mialem 11 lat, chyba jestem owocem wpadki

mezczyzna anonim dlaczego myslisz o samobojstwie? przeciez to jest najgorsza rzecz ktora mozna zrobic bliskim osoba...ciebie nie bedzie a one beda sie cale zycie obwiniac i zadawac pytania dlaczego? czy mozna bylo tego uniknac? itp...ehhh co za zycie...nie mam szczescia w zyciu

15: 19 to podszyw..a wogole jak mozesz sie podszywac w takim temacie...a po drugie jestem kobieta a nie facetem

bardzo Ci współczuję Trzymaj się. Wiem, co to depresja w domu, ale byłaś dzieckiem. Nie miałaś jak temu zapobiec. Tylko po takim czymś czuje się żal, że ten kto to zrobił nie chciał żyć nawet choćby dlatego, że ma dziecko, które go potrzebuje.

a nie o 360

Współczuję Ci, to bardzo smutne. Znałam kiedyś rodzinę, ojciec powiesił się, syn go zobaczył i ... przeżył taki szok, że nigdy nie wyszedł z tego. To traumatyczne przeżycie dla całej rodziny. Dobrze, że myślisz o ojcu, wspominasz. Pomódl się za niego. Nie wnikaj co by było gdyby... wiem, że to czasem poza świadomością pozostaje i dręczy... mój tato umarł i ja też mam momenty, kiedy płaczę i obwiniam się o jego śmierć. Ale teraz nie czas już dochodzić, rozdrapywać...