dobry moment na bycie mamą

Witam, Chcialabym się was poradzic, jako bezstronnych osób co sądzicie o dziecku w wieku 22 lat. W sumie chodzi mi bardziej o moją sytuację ;) Razem z narzeczonym bardzo chcemy miec dziecko. On ma 28 lat, pracuje w Norwegii jako ratownik medyczny, wynajmuje tam mieszkanie. Ja do czerwca mieszkam w Polsce, później wyjadę do niego. Muszę poczekac do końca szkoly, w czerwcu mam egzaminy. Dziecko planujemy zaraz po ślubie, tj. w lipcu. Wedug was jest to odpowiedni moment? Boję się po prostu, że mogę nie sprostac, że dziecku czegoś zabraknie. Czy to jest normalne myślenie?

jeśli czujesz się na siłach, i jesteś pewna że chcesz być mamą to starajcie się bo nigdy nie wiadomo czy od razu zajdziesz czy starania trochę potrwają. zacznij wczesniej brac kwas foliowy zrob podstawowe badania i powodzenia.

zaraz po ślubie,to Wy powinniście jakiś czas pobyć we dwójkę, żeby okrzepnąć w rolach małżeńskich, a dopiero potem serwować sobie nowe role - rodzicielskie. zwłaszcza,gdy jesteś taka młoda, to bardzo ważne.

to odradzam ci pospiechu z dzieckiem z mezem tez tak chcielismy bardo dziecka wszystko mialo byc pieknie mloda matka mezus pomoze odchowamy dziecko i mozna sobie zyć pff.. nie w tych czasach...facet ci powie ze jest zmeczony po pracy a ty bedziesz sama sie z dzieckiem meczyc 24h nawet nie bedziesz miala kiedy spotkac sie ze znajomymi a o jakimkolwiek wyjsciu mozesz zapomniec chyba ze zamierzasz wszedzie ze soba dziecko zabierac...22lata to nie czas na dzieci odczekajcie jeszcze pare lat korzystajcie z zycia bo majac dziecko ni bedziecie mieli juz czasu pobyc razem... popieram sally po slubie lepiej troche czasu byc razem...po jakims czasie wszystko moze sie zmienic...

Może najpierw stań na nogi (własne, nie męża), nie bądź całkowicie od niego zależna i dopiero wówczas pomyślcie o maleństwie. Nie mówię, żeby czekać długo..., ale jednak.... Ja konczyłam studia mając prawie 24 lata. Dwa miesiące później wyszłam za mąż. Synek pojawił się niedługo, bo półtora roku po ślubie, ale miałam wówczas dwie sprawy, które dawały mi jakąś perspektywę. Po pierwsze miałam pracę, do której miałam powrót i miałam osobę, z którą wiedziałam, że synka mogę zostawić wracając do pracy. To powodowało, że nie miałam wizji, że nie mam doświadczenia, nie mam dokąd wracać do pracy itd. itd. Wiem, że Norwegia to kraj dość opiekuńczy, nie wiem co Ci przysługuje rodząc tam dziecko, ale warto zadbać o to, by mieć perspektywę na to co po porodzie, oprócz tego, że będzie się mamą.... Pozdrawiam