zazdrość

dlaczego tak w życiu jest. dlaczego ja jestem taka wredna (tak powiedział mój mąż nawet). zazdroszczę mojej szwagierce wszystkiego: - ma bogatych teściów, którzy wszystko jej sponsorują, mieszkanie,wakacje, - jest ładna, ma super figurę, pomimo tego że ma 3 dzieci. - zawsze jest zadbana. - narzeka że nie ma pracy, ale jej mąż siedzi w Norwegii i mają kasy w ciul - zawsze się jej w życiu wszystko udaje moje pytanie brzmi : jak przestać porównywać się do niej? po prostu ta zazdrość mnie wykańcza. Co z tego że mam pracę, licencjat, dziecko. Nie mogę przestać o tym mysleć. Jej dzieci są ładnie ubrane, ona też i jest szczupła (a ja nie). Ma długie do pasa blond (prawie siwy - farbowany) włosy.

chcę się uwolnić od tego , zacząć żyć swoim życiem, a nie porównywać się ciągle i dzieci również. Może ktoś miał tak jak ja?

czy jest tu ktoś?????

To może chociaż opowiecie swoje historie?

Naucz się cieszyć z drobiazgów, odnajdywać wielkie znaczenie w małych rzeczach. Do szczęścia tak naprawdę wcale nie są niezbędne góry pieniędzy i inne materialne sprawy. Możesz pojechać w polskie góry i bawić się równie dobrze jak na Hawajach - to zależy od Ciebie. Możesz zacząć pracować nad sobą, ćwiczyć, spalać kalorie i też mieć świetną figurę. Wiele zależy od Ciebie.

ja to wszystko wiem. Teraz po spowiedzi świątecznej jakoś inaczej do niej podchodziłam na rodzinnym zjeździe. ale i tak zazdroszczę jej. Wszystko przychodzi jej tak łatwo, ja o każdy staż muszę się bić. Boje się zrobić drugie dziecko, a ona ma troje nieplanowanych i nie ponosi konsekwencji. wszyscy jej pomagają.

Spróbuj przeanalizować wady i zalety sytuacji gdy coś otrzymuje się tzw lekką ręką i to samo zrób co do sytuacji gdzie na wszystko musi zapracować się samemu. Poza tym... życie lubi być przewrotne, jeszcze nie wiesz co ją czeka za kilka-kilkanaście lat.

ok może masz rację. A jej wygląd? Wiem że na niego na pewno pracuje, bo po ciążach trzeba jakoś więcej dbać o siebie, ale dlaczego mnie tak ciężko schudnąć? Był czas (dokładnie miesiąc) gdzie codziennie ćwiczyłam i nic to nie dało. Ani kg w dół. Teraz już przestałam. Tak samo włosy: ona je rozjaśnia rozjaśniaczem, ja mam ciemny kolor bo nie chcę ich zniszczyć. I tak ma mniej zniszczone. I na dodatek ja sie wszystkim przejmuję, sytuacją na rynku pracy, tym że mnie wyrzucą, a ona chyba ma to gdzies, co prawda chce iśc do pracy, ale na razie nie może.

ja to muszę do jakiegoś psychologa pójść i tyle. Bo mam już dość tego. Ona jest zawsze uśmiechnięta, nie wiem czy na pokaz czy nie. Wiem że też się kłócą z mężem i wiem że raczej wpadli, ale i tak wydaje mi się że ma lepiej. Np. wszyscy się litują nad nią że są biedni, nie mają pieniędzy itp. i im pomagają. Wszystkie zabawki i ciuchy mają od babć i cioć. Przyklady można mnożyć.

a tak na serio to mają kasę. Mnie nikt nie pomaga i wkurwia mnie to jak namawiają mnie na 2 dziecko, bo wiem że zostanę z tym sama. Mąz na rencie, teściowa mieszka jakieś 10km od nas... teraz się okazuje że im fundują budowę domu.