nie rozumiem , miłość - przyzwyczajenie- rosadek co to ?

jesteśmy ze sobą 8 lat z tego 2 lata małżeństwem. przeciwieństwa się przyciągają , ale mi jego tryb życia przeszkadza. kocham go i kochać będę wiem to! po ślubie chciałam odejść , ale kochałam go i co ludzie powiedzą że tak szybko chce sie rozwieść ( po nie całym roku) jego sposób bycia przeraża mnie na starość , nic mi nie pasuje w nim , ale kocham go za jego cechy charakteru uzupełniamy się oraz intelektualnie dogadujemy się , ufam mu bezgranicznie i wiem ze czy chora zdrowa czy kaleka nie zostawił by mnie - ja jego tez, ale w mojej głowie jak by smutek. przez pierwsze 3 lata byłam totalnie szczęśliwa, teraz nie wiem.... Był okres okrutny dla mnie (nie będę się rozpisywać ) ale to ja zwiodłam na całej lini - zadziałam zakocham się ( czuje sie jak szmata) wybaczył mi. jesteśmy razem choć na odległość bo wyjechał w delegacje na rok. nie czuje tęsknoty lecz miłość , nie czuje pożądania a w mojej głowie pojawia się myśl aby on mógł popełnić błąd, abym mogła odejść, ale na samą myśl ze nie może tak sie stać boje sie.

miałam możliwość odejścia bez poczucia winny , ale pojawił się on i zapomniałam o smutnej codzienności i zachowaniu mojego męża walczyłam ale sie nie udało zakochałam sie i ....... byłam na środkach uspakajających z tego powodu - poczucie winny zabijało mnie do teraz tak jest mam poczucie winy i wstydu. wiem ze mnie kocha z całych sił wybaczył oraz niesamowicie zachował sie w tych chwilach kiedy byłam zdesperowana faktem , że zdradziłam. to ja powinnam chodzić jak zbity pies i warować przy jego nogach lecz to on głaskał mnie po głowie i mówił ze mnie kocha nie odchodź.

Rozcxulasz sie nad soba i oczekujesz poklepania po pleckach .. Pff wez sie za robote i idz do psychologa bo wg mnie masz pokrecone w glowie i sama nie wiesz czego chcesz...

tak masz racje nie wiem czego chce i mam pokręcone wszystko w głowie . mam 30 lat zawsze czekałam na jutro lepsze jutro , cały czas się tak czuje. wiem ze inni mają gorzej i robię sobie pod górkę wiem o tym ale ja bym chciała byś szczęśliwa czuć to w końcu.