śmierć bliskiego

jest tu może ktoś komu umarł rodzic? jeśli tak, to jak przeżywaliście żałobę, od razu czy po czasie?

umarla mi mama,mialam wtedy 10 lat

Jesli idzie o przezywanie zaloby,to dotarlo do mnie to dopiero w dzien pogrzebu,gdy szlam z bratem za trumna

"Daj nam wiaręm, że to ma sens Że nie trzeba żałować przyjaciół Że gdziekolwiek są dobrze im jest Bo są z nami choć w innej postaci I przekonaj, że tak ma być Że po głosach tych wciąż drży powietrze Że odeszli po to by żyć I tym razem będą żyć wiecznie"

i jak przeżywałaś żałobę?

szczerze mówiąc minął prawie rok, a ja dalej jestem w odrętwieniu

mój ojciec zmarł 3,5 roku temu. myślę o nim codziennie. nie ma dnia, żebym nie miała go przed oczami. nauczyłam się z tym żyć, funkcjonować ale gdy dłużej go wspominam i o nim rozmawiam to nie potrafię powstrzymać płaczu. właściwie do mnie to nie dotarło, czuję się tak jakby on był w delegacji bo czasami tak wyjeżdżał. dla mnie najgorszy był pogrzeb i pierwsze święta bez niego.

co rozumiesz przez przeżywanie żałoby? ja po śmierci ojca zrozumiałam, że żałoba i czas jej trwania to dla każdego indywidualna sprawa

migotka jesli jest tak jak mowisz to znaczy ze kochalas ojca i byl on dobrym dla ciebie czlowieka. za byle kim sie tak nie teskni i dochodzi do siebie w pelni po kilku miesiacach

ja nawet jeszcze nie odczułam, że go nie ma nic kompletnie czuję się jak w odrętwieniu, nie płakałam po prostu wstałam i żyję dalej zachowuję się jakby się nic nie stało

święta? minęły mi normalnie wszystko mi mija normalne

Wiesz,bylam wtedy dzieckiem,ale bardzo bolalo,kiedy widzialam kolezanki z mamami,boli to nawet dzis,bo mamy barkuje zawsze i nie ma znaczenia ile ma sie lat gdy sie ja straci.Najbardziej boli w waznych dla nas chwilach,w moim przypadku np.kiedy wychodzilam za maz,gdy dowiedzialam sie o ciazach,pozniej po narodzinach dzieci:(.Nikt nie zastapi mi mamy i mimo,ze dzis mam juz wiele lat,to chcialabym sie do niej przytulic,nie wiem jak to jest isc do mamy na kawe,swieta,od tak zeby pogadac czy poplotkowac,to bol,ktorego czas nie uleczy

ja po 4 latach dalej nie pogodzilam sie ze śmiercią taty. Chociaz juz chyba 3 tyg po poszlam na impreze i ogolnie duzo wychodzilam, bo chlopak nie pozwolil mi siedziec samej. W sumie to pomogło, dostrzegłam że życie jest piękne i trzeba wziąć się w garsc. Bo przez pierwsze dni nie moglam jesc, duzo schudlam.

ucieszylem sie bo akurat z dziewczyna wakacje planowalismy i gotowka ze spadku bardzo nam sie przydala

pamietam ze niedlugo przed smiercia mojego taty zareczylam sie z chlopakiem. pierwszy dowiedzial sie moj tata i powiedzialam mu wtedy, ze chcialabym, zeby mnie poprowadzil do slubu. pierwszy raz wtedy widzialam jak placze. wzruszył się. ojciec zmarł kilka tygodni pozniej, z tym chlopakiem nie jestem juz od 2 lat. zycie dziwnie sie uklada.

motylem_jestem jakbym siebie widziała? też normalnie zaczęłam żyć tylko zastanawia mnie czy czasami ten ból nie jest przede mną a mnie trzyma szok dopiero.

tak bardzo mi z tym zle- nie mam najlepszych relacji z moją mamą, zawsze była wredną osobą ale nie narzekam na nią bo pamiętam jak moj byly chlopak, ktorego mama zmarla gdy mial 12 lat powiedzial mi: "widzisz ty tak narzekasz na mame aja oddalbym wszystko zeby ja miec chociaz przez chwile jeszcze kolo siebie nawet gdyby miala byc wredna". doceniam, to że ją mam i pomimo tylu rożnic i sprzecznosci ciesze sie z kazdej wspolnie wypitej kawy i kazdej rozmowy. kocham ją calym sercem za to, ze jest, za to, ze to moja mama choc nigdy nie byla dla mnie dobra. to taka bezwarunkowa milosc

chlopak wyjechal a teraz sie okazalo ,ze sie przyczynil do smierci mojego taty

jak to: przyczynił się?

a namowila go do tego moja matka

laylala ja po smierci ojca nie jadlam nic przez kilka dni, chudłam w oczach ale cos we mnie sie zblokowało. gdy chciałam zjeść chociaż jogurt to miałam mdłości. po kilku tygodniach zaczelam wychodzic z domu, ostro imprezowac jakby nigdy nic. rozpacz przezywalam w samotnosci, wieczorami. i wtedy płakałam, zwijałam się w kłebek i chcialam umrzec. nawet teraz gdy to wspominam znow lzy mi naplywaja do oczu.

chyba matka obiecala mu , ze jak zrobi porzadek z moim tata to mu kupi auto i wyprawi nam slub ekstra

jak można tak okropnie sie podszywać i zartowac z takich spraw? poza tym.. mi ostatnio już tak jest, że popłakuje, więc chyba cała rozpacz przede mną.. a po pogrzebie też nic nie jadłam, chudłam w oczach, ale ostro imprezowałam, teraz waga taka sama jak wcześniej, uśmiecham się ale nikomu nie opowiadam o tym co sie stalo, jak sie stalo.

20:03 podszyw. moderacja jest tak fałszywa, ze kasuje moje posty i pozwala na podszywy.

chlopak ani mama nie mieli nic wspolnego ze smiercia mojego ojca

laylala mi niektorzy zarzucali, ze nie przejmuje sie smiercia ojca a ja nie chcialam tego upubliczniac, staralam sie zyc normalnie. tylko w dzien pogrzebu gdy szlismy za trumną cos mi sie stalo i mialam takie uczucie jakby swiat zatrzymal sie w miejscu, czulam tylko swoj placz, nawet nie slyszalam jak ktos cos do mnie mowil. co do twojej rozpaczy to mysle, ze na poczatku jest najgorzej a tym moze reagujesz w taki a nie inny sposob bo byc moze to jakis mechanizm obronny organizmu. a moze jestes tak silna

Ja przed tydzien mieszkalam u chlopaka. Szlam z nim na obiad to ledwo co tknęlam. Ale on kazal mi jesc. Schudlam 5 kg, wlosy porażka. Potem iprezowalam czesto, duzo piłam.

czesto slysze wlasnie, ze nie kochalam taty i tak dalej za miesiac rocznica smierci, a ja czuje, ze sie nic nie stalo, nic jakby nic w moim zyciu sie nie zmienilo

w jakim czasie tak schudlas?

zyje normalnie, troche przewarosciowalam swoje zycie kiedys sie wszystkim przejmowalam, teraz doceniam małe rzeczy