Każdy nas czegoś uczy

dawno dawno temu za siedmioma górami poznałam chłopaka Idealnego. Szarmancki, przystojny, zapatrzony we mnie. To było zbyt piękne by mogło być prawdziwe, ale brnęłam, by potem nie żałować. Czułam że zle to się moze skonczyc. I miałam rację. Chłopak potraktował mnie bardzo źle, było mi bardzo smutno, straciłam zaufanie do innych, byłam w stanie wrocic do niego, gdyby tylko zechciał mnie przeprosić i obiecać że będzie jak dawniej. Przynajmniej do tego momentu by się wypalić. Jak mówi przysłowie:Z nim źle, bez niego jeszcze gorzej. Ale niestety nie wrócił, dało mu to radość że kolejną w sobie rozkochał. Podły charakter ukryty za maską. Nie musialam tego długo znosić, dzieli nas pewna odległość i mała liczba wspolnych znajomych. Pocierpiałam, teraz czuję że zyję - o wiele intensywniej niż teraz, bo paradoksalnie on mnie nauczył uczuć. Dostrzegłam to po czasie. I za to mu bardzo dziękuję.

mała poprawka: Pocierpiałam, teraz czuję że zyję - o wiele intensywniej niż wtedy, bo paradoksalnie on mnie nauczył uczuć.

tez wyciagnelam wnioski i ide do przodu, masz racje KAZDY NAS CZEGOS UCZY, nawet tych zlych rzeczy ktore w gruncie wychodza nam na dobre

nie ma ludzi idealnych kazdy niesie swoja mroczna stronę może ci ja pokazać albo nie ale niesie każdy