Nigdy nie zwiążę się z facetem, który:

- ma żonę - jest po rozwodzie - ma dziecko - jest niewykształcony - choć trochę nie pociąga mnie fizycznie (ale tu akurat nie jestem szczególnie wybredna) - będzie chciał żyć ze mną w związku na odległość To takie minimum. O tym, że ma nie zdradzać, nie okłamywać, szanować, poświęcać mi czas i uwagę chyba nie muszę wspominać. Mówi się, że nigdy nie wiadomo, w kogo trafi strzała amora, ale gdy spotykam takich panów (np. po rozwodzie czy z dzieckiem), od samego początku traktuję ich inaczej i nie traktuję jako potencjalnych kandydatów na partnera - po prostu wytwarzam dystans. Chcę normalnego związku, chcę faceta, dla którego będę najważniejsza, z którym wezmę ślub i założę rodzinę. Nie widzę siebie w jakiejś skomplikowanej relacji, w której musiałabym się nim "dzielić" z obcym (dla mnie) dzieckiem. Nie zniosłabym tego, że widuje się ze swoją byłą żoną, a ja nie będę mogła wziąć z nim ślubu kościelnego. Jest we mnie wysoki pierwiastek egoizmu, wiem, że nie zniosłabym takich komplikacji. Latka lecą, a wiadomo, że im jest się starszą, tym trudniej znaleźć kogoś takiego. Później 90% mężczyzn to albo tacy, których (z jakiegoś powodu) nikt nie chciał albo ci z odzysku...