Gdy chce się być samemu

Hej :) Chciałabym się dowiedzieć czy są takie osoby jak ja i jak radzą sobie z pewnym problemem (o którym poniżej). Mam 19lat i nigdy nie miałam chłopaka ALE nie przeszkadza mi to :). Nie czuję potrzeby posiadania kogoś bliskiego, chodzenia na randki etc. Dobrze mi jest samej ze sobą a towarzystwo przyjaciółek wystarcza mi w zupełności. I teraz mój problem: co chwilę słyszę od rodziny "a czy masz już jakiegoś chłopaka? Taka pannica na pewno kogoś ma! Już masz tyle lat więc chcielibyśmy poznać twojego chłopaka nie musisz się wstydzić!" itd. Nie dociera do nich, że nie mam nikogo a co najgorsze chodzą po rodzinie plotki, że jestem lesbijką :O. Jak sobie z tym radzicie? Zdaję sobie sprawę, że wraz z biegiem lat te pytania będą coraz bardziej namolne.

Nie przejmuj sie kompletnie, tez tak mialam, moj pierwszy powazny zwiazek zaczelam w wieku lat 21, do niczego sie nie zmuszalam, do nikogo nie porownywalam, na kazdego przyjdzie pora a jesli nie to nie, nie jestes zadnym freakiem i nie daj sobie tego wmowic, powodzenia

Ja się do nikogo nie porównuję. Może ktoś się pojawi w moim życiu i ja się zmienię a może nie więc się tym nie przejmuję ;). Co ma być to będzie. Problemem jest rodzina i to notoryczne pytanie się mnie. Do nich nie dociera, że nikogo nie mam i mówią, że pewnie się wstydzę :O. Plus te gadki i mojej homoseksualnej orientacji mnie dobiją :(.

:(

Cóż, ja mam 25 lat, jestem sama z wyboru. Oczywiście rodzina ciągle wypytuje czy kogoś mam, kiedy ślub i dzieci. Ja to zwyczajnie zlewam i co najwyżej mówię, że z byle kim się nie spotykam. To zazwyczaj zamyka rozmowę.

mam wiecej i nie tylko czasem czuje potrzebe bycia z kobieta. Gdy jakas mnie zauroczy i gdy odczuwam podniecenie seksualne. Normalnie na codzień mi to nie przeszkadza

dzięki za odpowiedź :) ale masz wrażenie, że powoli odpuszczają czy raczej z każdym rokiem coraz więcej pytań?

Rośnie i robię się coraz bardziej natarczywe. Najgorsze są te z rodziny, które same powychodziły za mąż przed 20 i mają już gromadkę dzieci. Każde wesele to katorga w sumie pod tym względem, bo ja lubię chodzić na wesela sama (po co mam ciągnąc jakiegoś przypadkowego kolesia ze sobą? A moi kumple raczej się nie nadają do zabrania na wesele na wieś). Każdy pyta z troską czemu, skoro jestem taka ładna i młoda i wykształcona, a stara panna. Wtedy odpowiadam, że właśnie dlatego Ale prawda jest taka, że Ciebie pewnie niedługo trafi strzała amora i zapomnisz o tych rozterkach.

może trafi a może nie :) Właśnie ja ostatnio też byłam na weselu kuzyna i oczywiście wszystkie "stare, ciotki" mnie obsiadły a czemu to ja sama itd. Męczy mnie to mocno, bo wydaje mi się, że w mojej rodzinie jest duża presja na to bym znalazła sobie chłopaka. A dlaczego tak uważam? 1. Rozmawiałam na ten temat z przyjaciółkami i żadna nie ma AŻ takiej ilości natarczywych pytań od rodziny. 2. Moich 3 kuzynów i 2 kuzynki to prawdziwi łamacze serc :D Serio. Cała piątka lata sobie z kwiatka na kwiatek (juz poza 1 kuzynką i 1 kuzynem ;)) i tylko ja jestem tą "forever alone". Dlatego szukam rozwiązania jak się pozbyć tych pytań, bo psuję one mi cały nastrój i odechciewa mi się rodzinnych spotkań. Zaczełam się nawet zastanawiać czy nie powiedzieć, że jestem homo ale to nie jest prawdą i mogłoby zrobić więcej szkody niż pożytku. Chyba następnym razem powiem to co ty i zobaczę na jak długo będzie cisza ;)