Tęsknota a wolność

Po 2 latach bycia w związku rozstałam się z facetem. Bycie z nim to był istny koszmar. Jak coś się działo, to o wszystko obwiniał mnie. Pisał na jakimś portalu z innymi dziewczynami. Nie miałam nic przeciwko, dopóki nie zaczął oczerniać tam mnie. Później znowu zaczynało nam się układać, dopóki coś mu za przeproszeniem nie odbiło. Napisał do mnie, że zmarnowałam mu 2 lata życia, że on dobrze wie, że go cały czas okłamuję. Najgorsze jest to, że jeszcze pol godziny przed tą całą sytuacją normalnie ze sobą rozmawialiśmy. Wiem, ze teraz wreszcie mogę być wolna od ciągłych obelg, ale nie potrafię przestać o nim myśleć. Nie radzę sobie z tym wszystkim. Minęły 2 miesiące, a ja dalej do niego dzwonie z nadzieją, że jeszcze to wszystko da się jakoś naprawić. Cały czas liczę, że on się zmieni. Płaczę po nocach, prawie nie sypiam, bo myślę tylko o nim. Mam mętlik w głowie

zapomnij o nim, przynajmniej staraj się, to nie jest facet dla Ciebie, poboli i przestanie

Tylko w tym problem, że ja nie chcę zapomnieć. Chcę mieć w nim oparcie, może nie jako chłopaka, ale jako przyjaciela. Bo ja nie mam znajomych. Nigdy nie miałam

Najgorsze jest to, że ja chcę to niego wrócić, chociaż wiem, że to wszystko się powtórzy

Sama żyję w takim związku. Wejdź na mój temat, może coś ci pomoże. Wiem jak to bardzo boli, ale musisz być dzielna

Ja cały czas żyję nadzieją, że jeszcze za mną zatęskni. Że sam do mnie zadzwoni. Nawet po prostu zapyta jak się czuję, co u mnie słychać. Tylko tyle

Oddałabym wszystko za jeden dzień spędzony z nim

Wiem jak mocno to boli, ale musisz być dzielna. Musisz sobie poradzić. Pewnie jesteś młoda, piękna i na pewno sobie kogoś znajdziesz

Nie łam się