Ludzie pomóżcie! Doradźcie. Jeju, jaka ja jestem beznadziejna!

Słuchajcie mam od dziecka straszny problem - jestem chorobliwie niesmiała, prawie w ogole nie odzywam się w towarzystwie którego nie znam albo w większym gronie osób. Dotąd to olewałam bo z tymi których znam gada mi się fajnie, ale problem zaczął się od kiedy poznałam mojego faceta. Ma on 2 braci i kiedy oni przyjeżdżają ze swoimi rodzinami ja kompletnie z nimi nie rozmawiam. Siedzę tylko i uśmiecham się jak idiotka. Lubię bardzo tych ludzi ale jakoś jestem zablokowana wewnątrz. Wczoraj to normalnie myślałam, że zejdę. Tak się chciałam odezwać bo miałam co powiedzieć ale po prostu nie mogłam. Takiej blokady dostałam. To było straszne bo siedzieliśmy razem każdy cos mówił a ja jak jakiś down (bez obrazy dla ludzi z zespołem downa) milczałam. Nie wiem co jest nie tak. Mój facet bez problemu nawiązuje kontakty, żartuje, a ja muszę się najpierw oswoić , przyzwyczaić i dopiero się otwieram. Jak pojechali to aż się poryczałam, facet mnie pocieszał, że przecież to nic złego , że dopiero kilka razy ich widziałam i oni na pewno to rozumieją, że taka jestem. Kurczę ale mi tak głupio, że ze mnie taka niemota :o

podbije

up

mozesz podac gg? mialem podobnie wiec znam ten bol:/

Ja jestem z moim lubym juz 4 lata a i tak nadal wstydze sie jego rodzicow chociaz jestem u niego dosc czesto.

nie podam gg, bo po pierwsze go nie używam po drugie wolę pisać tutaj. To jest straszne jak nieraz naprawdę chce coś powiedzieć i zamiast to zrobić milczę albo, co gorsza, zamiast słów wydobywa się ze mnie tylko jakieś mruknięcie

nie podam gg, bo po pierwsze go nie używam po drugie wolę pisać tutaj. To jest straszne jak nieraz naprawdę chce coś powiedzieć i zamiast to zrobić milczę albo, co gorsza, zamiast słów wydobywa się ze mnie tylko jakieś mruknięcie