przegladajac tematy i czytajac was, znam przyczyne waszych problemow

gdybyscie przez chwile potrafili wyciszyc sie, nie tylko powierzchownie, ale wyciszyc umysl i pozostac w tej ciszy jak najdluzej, prawdziwe cuda by zaczely sie dziac w waszym zyciu. Jestescie opetani przez wasze mysli, oczekiwania, zadania, obsesje. polecam wam taka prosta medytacje, w ciagu dnia jesli tylko mozecie, wyciszajcie sie, mozecie to robic sluchajac muzyki, grajac w gry, gotujac, sprzatajac, kiedykolwiek...przedluzajac w sobie okresy niemyslenia, spokoju, zobaczycie ile was wtedy szczescia spotka :)

szczesliwy czlowiek, to niemyslacy czlowiek :D

Całkowicie. W praktyce to jednak bardzo trudne. Ale...spróbować nie zaszkodzi. Wiele bym dała by przestać myśleć o problemach, wyciągać wnioski z zachowań innych ludzi, analizować...po prostu przestać myśleć!!!

dobre napisane:D

teraz pozostaje tylko praktykować.

kiedy sie urodzilismy i bylismy maluszkami, smialismy, plakalismy jak nikt z doroslych nie potrafi okazac. Poprzez rozne falszywe nakazy i zakazy zachowywania sie, stlumilismy w sobie, nasza czlowiecza nature. Nie chodzi o to by przestac myslec, ale odnalezc w sobie ta dziecieca nature, poza tymi bredniami, ktore nam wsadzona do glow. Z tej ciszy wylania sie prawdziwa wiedza i piekno i szczescie

cwiczcie sobie, ja sobie juz doszlam do takiego momentu, ze prawie nic mnie nie rusza i doswiadczam duzo wewnetrznego piekna w tej pustce, ktora znalazlam i zawsze tu byla :) niepotrzebnie tracilam czas na sluchanie tych bredni w mojej glowie, w kolko i w kolko, zasmiecalam sie tylko

Jak długo czasu Ci to zajęło by dojść do takiego stanu? czy wystarczy chcieć?

masz rację, ale wydaje mi się, że człowiek myślący 90% tutejszych tematów nie traktuje poważnie, nie bierze do siebie ani nie mają one wpływu na jego życie realne :D a jeśli tak, to cóż... szkoda mi go :D

mi to zajelo jakies 2 miesiace, ale sie przylozyla, z tym, ze to jest wlasnie nie takie proste, bo nie powinno sie klasc na to wysilku, czuc taki relaks i medytowac, nic nie myslec, robic swoje... z tym, ze u mnie wracaly bardzo niemile wspomnienia z dziecinstwa, zaczelam rozumiec powody mojego cierpienia, ale naszczescie najgorsze mam za soba i jeszcze jedno, w pewnym momencie zaczniecie czuc milosc do ludzi i bedziecie chcieli wejsc w zwiazek, odradzam ! :) poranicie sie niepotrzebnie i innych (przewaznie nikt tego nie slucha niestety :P) jak bedziecie totalnie zrelaksowani i spokojni, opanowani, to poznacie prawdziwa milosc i jej wartosc :)

wiecie mi ktos kiedys to powiedzial i ze czuje sie teraz szczesliwa, mam taka cholerna potrzebe dzielenia sie z tym z innymi. Bo jest super ! :D

każdy ma swoją filozofie na odnalezienie szczęścia, cieszę się ze się podzieliłaś swoim sposobem na szczeście. Jestem pierwszy raz od lat na "kafeterii" bo odczułam potrzebę podzielenia się swoimi "smutkami". a tu -proszę, znalazłam coś optymistycznego i obiecującego. Nie sądzę by 90 %osób traktowało kafeterię z dystansem, każdy może wynieść stąd co chce i ile chce. Ja spróbuję się wyciszyć i zdystansować- to dobra rada :-)