Koniec studiów i smutek w sercu :(

Kończę właśnie studia (licencjackie) i czuję się strasznie przygnębiona. Niby od października będę studiować inny kierunek (ten wymarzony) i mieszkać w innym mieście, gdzie pewnie poznam nowych ludzi, więc powinnam z optymizmem patrzeć w przyszłość, ale mimo to odczuwam potężny żal. Może dlatego, że źle wykorzystałam ten okres - byłam zbyt nieśmiała i zbyt zamknięta w sobie, przez co nie udało mi się nawiązać żadnych przyjaźni. W dodatku przez całe dwa lata studiów nie zrobiłam nic, żeby bliżej poznać pewnego chłopaka i teraz, gdy nasze drogi powoli się rozchodzą, jest mi cholernie przykro...

Niech ktoś mi powie jak uporać się ze smutkiem...

zaraz pierdnę

Durna istoto... nie podszywaj się...

wierząc, że jutro przyniesie jednak coś nowego, większego, może zupełnie nieoczekiwanego. Tego nie da się zaprogramować. Da się natomiast cieszyć pięknym krajobrazem w ramach pocieszenia. Jeśli masz kasę, to, zgodnie z Twoim nickiem, jedź do Chorwacji.

Jadę tam już w lipcu :) Ale i tak jakoś smutno. Mam przeczucie, że już więcej nie spotkam tego chłopaka...

Dobrze to rozumiem. Coś się kończy, zmiana środowiska, do tego nadzieje, które nawet nie zaczęły się ziszczać. W ramach dygresji jeszcze dwa pytania z bajki chorwackiej, jeśli można. W jakie miejsce jedziesz i które miejsce w Chorwacji uważasz za najładniejsze?