Nie moge pogodzic się z ciążą ..

Witam wszystkich .. Mam 18 lat , i jestem w ciąży .. w 31tygodniu . juz wkrotce porod , a ja nie moge sie pogodzic z tym ze jestem w ciazy.. kocham to dziecko , czuje jego ruchy i w ogole , ale jakos tak mam takie wrazenie jak by cale zycie przeszlo mi kolo nosa , bo teraz tylko dziecko i nic wiecej ..

to trzeba było myslec wczesniej i się zabezpieczać, albo w ogóle nie uprawiać seksu, bo to nie zabawa dla dzieci. Teraz już po fakcie, bedziesz miała dziecko i musisz się nim zająć.

takie myslenie przejdzie ci kiedy zobaczysz malucha, moze nie odrazu, ale b.szybko po jego pojawieniu ;) a potem jak juz podrosnie, ta chec wolnosci, to poczucie ze zycie ci kolo nosa przeszlo powroci, zdrugiej strony zalezy czego ty tak naprawd eod zycia chcesz.....jesli kariery, wolnosci, kasy, no to zapomnij, dziecko wymaga poswiecenia i oddania, zrozumienia i czasu, milosci! czego ty oczekujesz od zycia,bedac niedlugo mama..?

ty u góry, dziewczyna za swoje dostanie i nie musisz się wymądrzać. Marta, dziecko to są obowiązki i wyrzeczenia ale również i przede wszystkim radości, duma,nowy wymiar uczuć i wiele wspaniałych chwil i uczuć :) A już na pewno nie koniec świata ;) Odchowasz trochę i znowu pójdziesz w tango, bo jeszcze młoda będziesz. Kiedy twoja pociecha będzie już odchowana i będziesz mogła odetchnąć, to twoje koleżanki dopiero zakopią się w pieluchy :p I powiem ci coś- nie ważne ile się ma lat, każda ciąża jest po trochu niespodzianką i nawet gdy się jej długo oczekuje, to budzi rozterki i skrajne emocje. Tak więc głowa do góry i na przód dumna ze swojego brzuszka,a niedługo już dziecka :) Powodzenia :)

nie chodzi mi o zadna kariere ani kase .. poprostu patrze jak wszyscy moi znajomi bawia sie i ciesza sie zyciem a ja siedze sama w domu od kad zaszlam w ciaze .. mam nadzieje ze jak zobacze mojego synka to przejdzie mi to beznadziejne uczucie .. wlasnie nie chce sie tak czuc i nie wiem co mam z tym zrobic dlatego pytam

ja poprostu czuje sie jak bym zostala z tym wszystkim sama nagle wszyscy znajomi o mnie zapomnieli zostalam sama z chlopakiem , troche jestem przerazona tymi zmianami takim doroslym zyciem i tyle nie mam nawet z kim o tym porozmawiac

upp, nie doczytalam , ze masz 18 lat, wiec ci sie nie dziwie ze cie ciagnie, no i ni enastawiaj sie ze bedziesz miala podobnie, ze sie maluch urodzi i ci przejdzie, bo roznie to bywa, a maz?partner, ojciec dziecka?jestescie razem , wspiera cie?rodzina?masz wsparcie, wiesz...ze sa z toba, ciesza sie ... bo jesli masz pomoc, mame, ciocie, meza, to przeciez mozesz wyskoczyc od czasu do czasu gdzies, a z kumpelostwem i niektorymi przyjaciolmi niestety tak jest, kiedy kasa i czas jest ,oni sa, kiedy czas i kasa si ekonczy ich nie ma...przykre ale prawdziwe, dlatego rodzina to nr 1

a o co się pokłociłyście sie

mam tylko chlopaka na moja rodzine nie mozemy liczyc ewentualnie na jego rodzine .. mieszkamy juz razem od poczatku ciazy jestesmy ze soba 5lat .. ja sie tylko boje tego ze jak maly sie urodzi to juz nic w moim zyciu nie bedzie sie dzialo tylko dziecko dom i tyle .. bo wydaje mi sie ze jak jest dziecko to nie wypada juz tak imprezowac jak kiedys , ale czuje ze bardzo mi tego brakuje no .. dziecko na 1miejscu jest dla mnie ale teraz kiedy zaczyna to wszystko do mnie docierac to zaczynam sie bac ..

Martuś, to się właśnie przekonałaś jacy byli ci świetni znajomi, niestety :( Ale chodząc z dzieckiem na spacery,poznasz dużo fajnych ludzi, którzy tak jak ty niańczą brzdąca więc nie martw się. Będziesz miała z kim pogadać i spędzić trochę czasu. A teraz to normalne,że masz doła - hormony ciążowe swoje robią ;) Proszę Cię nie martw się na zapas. Gdy pojawia się dziecko to wszystkim wywraca życie do góry nogami.Co wcale nie oznacza,że zmienia życie na gorsze :)

GOŚĆKA dziekuję Ci juz myslalam ze kazdy tu potraktuje mnie jak jakas nieodpowiedzialna gowniare , a ktos tez mi kiedys powiedzial ze mozliwe , ze to poprostu hormony ciążowe i tyle ;) ja tylko nie chce byc sama zostawila mnie rodzina znajomi i wgl .. pewnie dlatego tak mam , sama nie wiem ..

współczuję, przerąbane dziecko w tym wieku, masz rację, stracisz to co najpiękniejsze w życiu, beztroską młodość, widok dzidziusia ci tego nie zrekompensuje, będziesz niewyspana, zmęczona i sfrustrowana a tylko czasem zadowolona, taka jest prawda choć w polskim społeczeństwie nie akceptuje się negatywnego zdania o macierzyństwie

jak na tak młody wiek, jesteś bardzo dzielna i poukładana :) Inne to już by płakały,że do do adopcji oddać.... Trzymajcie się z mężem razem, dbajcie o swojego skarba i o siebie wzajemnie a wszystko się ułoży :) Pozdrawiam :)

autorko, życzę ci wszystkiego dobrego ale fakt jest taki, że ci naprawdę współczuję, w tym wieku wchodzi się w dorosłość, taki jest normalny etap w życiu, zakoc****my się, wybieramy studia, myślimy o przyszłości, zwiedzamy świat... u ciebie zmieniał się kolejność, nie wiadomo, czy to źle, może będziesz szczęśliwa ale zawsze będziesz myślała, jakby to było gdybym nie zaszła w tą ciążę, teraz tylko czekać na malucha i mieć nadzieję na dobry czas, życzę ci dobrych ludzi na twojej drodze, którzy będą dla ciebie oparciem bo samej jest trudno, czy tatuś dziecka jest z tobą? jest starszy? zarabia? bo dziecko to wydatki w nieskończoność

nie no adopcja nie przeszla mi przez mysl ani raz przeciez to moje dziecko i nigdy nie oddam ;) tak chlopak jest starszy ma 22 lata jestesmy razem mieszkamy juz razem dba o mnie i czeka na maluszka ;)

no i oczywiscie pacuje i zarabia na nasza trojke ;)

no to git, nie martw się, skoro on jest i cię wspiera to będzie dobrze