Bezuczuciowość

Mam na imię Magda i mam 16 lat. Zdecydowałam się opisać tutaj swoją historię, ponieważ nikt nie jest w stanie mi pomóc. Ostatnio doszłam do wniosku, że moim największym problemem jest bezuczuciowość. Żeby przedstawić w pełni moją sytuację zacznę od początku. W tym roku poszłam do liceum i po raz pierwszy zauważyłam, że chłopcy widzą we mnie atrakcyjną dziewczynę. Doprowadziło to do tego, że nabrałam więcej pewności siebie, co z moim dość twardym i mocnym charakterem czasem tworzyło mieszankę wybuchową :) Po paru spotkaniach szybko doszłam do wniosku, że nic do nich nie czuję. Początkowo myślałam, że jest to spowodowane niezakończonym uczuciem sprzed 4 lat o którym starałam się zapomnieć, ale nie przypuszczam że tak stara miłość mogła mieć aż taki wpływ na moje emocje tym bardziej, że nie widziałam go od 4 lat. Nadmiar obowiązków i ta pewność siebie spowodowały, że zaczęłam tracić swoją sferę emocjonalną. Nie odczuwam pozytywnych uczuć, nie czuję sympatii, radości czy miłości. Martwi mnie także brak empatii, który ujawnia się w szczególności w rozmowach z rówieśnikami, na których mi zależy, gdy potrafię im prosto z mostu powiedzieć coś co ich rani, bez zastanowienia się, szczerość do bólu :/ Strasznie mnie to boli, bo chciałabym by dzięki uczuciom, emocjom mój świat nabrał barw. Co robić? Czym to może być spowodowane? Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi i rady

To chyba jakiś żart. Do nauki goowniaro a nie za chłopasów się bierzesz dzieciorze :O

To chyba jakiś żart. Do nauki goowniaro a nie za chłopasów się bierzesz dzieciorze Lepiej jej posłuchaj, ona nie żartuje. http://maryhmg.blox.pl/resource/moher_gang_400x400.jpg