Jak poradzić sobie z śmierci DZIECKA

23.03.2013r w 21tyg ciąży urodziłam mojego syna martwego a nie umiem sobie z tym pogodzić jak sobie z tym radzić

najlepiej jest sie modlic, to uśnierza ból

Ale sama modlitwa nie usmieża bólu tym bardziej że to było pierwsze upragnione dziecko po tak długich staraiach o niego Tym bardziej do okoła mnie rodzą się teraz same dzieci to jest najtrudniejsze pogodzenie się z tym i cieszyc się szczęsciem innych gdy sama nosze ból w sercu po śmierci mojego kochanego Maksia

Bardzo Ci współczuję!!!! Jest specjalne forum dla rodziców, którzy stracili dzieci. Może tam idź? Tutaj wcześniej czy później wejdą jakieś oszołomy i tylko Ci sprawią wielki ból. //http://www.dlaczego.org.pl/

Ożesz... znowu dałam się nabrać i myślałam że o tragedii i śmierci dziecka mowa. A tu znów utracona ciąża. Niektórzy emocjonalnie może nie nadają się do prawdziwego macierzyństwa? Takie mam wrażenie czytając takie tematy.

Ciekawe jak ty byś się czuła po czymś takmi to jest bardzo trudne przeżycie tak bardzo cieszyłam się na przyjśćie swojego syna a ja musiałam go urodzić i pogodzić się z tym że on nie zaczoł płakać i że zaraz mi go zabiorą na zawsze i nigdy więcej go nie przytule nie ucałuje i nie pojde z nim na spacer tylko pojde zapalic znicz na jego pomniczku

To nie jest miejsce dla Ciebie. Wejdź na forum na stronie www.dlaczego.org.pl Tam spotkasz się ze zrozumieniem i pocieszeniem. A co najważniejsze, poznasz matki takie jak ty. Poczujesz, że nie jesteś sama ze swoim problemem, że nie tylko Ciebie to spotkało. Kafeteria to nie miejsce do rozmów na takie tematy. Prędzej czy później znajdzie się ktoś kto wie lepiej co powinnaś czuć, co powinnaś robić, mówić itd.

Zapomniałaś napisać: "zniczunio". Wiesz co... nabierz trochę dystansu do ciąży, to może kolejna rozwiąże się pomyślnie.

współczucia ciekawe czy wy glupie krowy bylybyscie takie madre jak by to was spotkało:O latwo mówic kazdej glupiej krowie tutaj zawistne glupie matkowe polaczki:O:O

kolejny identyczny temat...............................

Myślę, że musisz przeżyć swój ból. Śmierć to dramat. Oczywiście, Twóje dzieciątko jest już w Ramionach Boga-bezpieczne, spokojne, szczęśliwe. To może nieść nadzieję. Ale Tobie jest trudno, bo nie możesz go przytulić, patrzeć, jak się rozwija... Czas koi ból, ale faktycznie może poszukaj innego miejsca... Choćby iinego forum. Jeśli to było pierwsze dziecko, to może jeszcze się doczekasz... A synek pozostanie w Twoim sercu.

Nie znam NORMALNEJ kobiety, w tym żadnej matki, która by poronienie porównywała do śmierci dziecka. Trzeba być rozmamłanym emocjonalnie histerykiem, żeby mylić te pojęcia i dopraszać się o zrozumienie dla takiej egzaltacji. Gdyby autorka tematu napisała z sensem, że poroniła, że się zawiodła, że jej przykro, to każdy by ją zrozumiał zamiast czytać najwyżej z politowaniem. Tymczasem samym tytułem wprowadziła w błąd, zagrała na emocjach i stąd moja krytyczna wypowiedź.

No widzisz, a ja takie znam. Trzeba byc natomias nienormalnym, żeby nie dopuszczac do swojej chorej mózgownicy mysli, że każdy MA PRAWO przeżywać utrate dziecka na swój własny sposób. Tak, nawet jeżeli to była kilkutygodniowa ciąża. Zreszta nie widzę nigdzie informacji o tym, że to była wczesna ciąża. Może musiała urodzic martwe, DONOSZONE dziecko? No ale takie zimne suki tego nie zrozumieją.

Traz doczytałam - 21 tydzień. Takie dzieci sie rodza i normalnie zyją. Ale dla niektórych to nadal "zlepek komórek".

Autorka napisała o śmierci dziecka w 21 tygodniu. Dlatego piszę, że Kafeteria to nie miejsce na takie rozmowy. Bo zawsze znajdzie się ktoś, kto wie lepiej. Kto w swym rozumowaniu nie dopuszcza, że może być inaczej. Bo jakby był na miejscu tej osoby to zrobiłby tak czy tak. A życie niestety weryfikuje nasze poglądy i bycie kategorycznym w każdej dziedzinie może być bardzo złudne.

Ja dobrze wiem co czujesz, sama urodziłam martwego synka w 26 tygodniu,poród wywoływany, 20 godzin bóli,totalna zlewka lekarzy no bo po co jej pomóc jak i tak ciąza martwa, szok. Rok czasu dochodziłam do siebie aż zaszłam szczęśliwie w ciążę. Dzisiaj mam troje wspaniałych dzieciaków ale synek jest cały czas w moim sercu,będzie dobrze zobaczysz,będziesz na pewno cieszyć się macierzyństwem:)

boshhhhhhe śmierć dziecka idiotko czy utrata ciąży?

Nie wiem ale mi się zdaje, że utrata ciąży wiąże się ze śmiercią dziecka...

skoro ŚMIERĆ DZIECKA to dlaczego akt zgonu wydaje się na ŻYCZENIE MATKI a nie z automatu?

Ale jednak się wydaje, tak? Jeśli rodzice czują, że to było ich dziecko, chcą je pochować itd to musi być akt zgonu. To tylko daje dowód temu, że prawo daje możliwość rodzicom zdecydowania. A wg Ciebie utrata ciąży jest czym?

www.poronienie.pl www.jestemmamaanioła.fora.pl

A ja takim co nierozumieja bolu matkim zycze z calego serca zeby byly w tej samej sytuacji. Nigdy nie stracilam dziecka, ale rozumiem jak sie czujesz, szczegolnie jezeli byla to wyczekiwana ciaza. Bol raczej nigdy nei przechodzi, tylko uczysz sie z nim zyc. Akceptujesz rzeczywistosc. Mimo wszystko kazde wydarzenie ma jakis sens, nawet jezeli nie jestesmy w stanie tego zrozumiec. Mi w rodzinie umarla 5letnia kuzynka. To bylo juz prawie 15 lat temu, a ja nadal za nia placze, bo byla dla mnie jak moje dziecko. Nigdy nie pytam o nia jej rodzicow bo nie chce im przypominac. Przez dlugi czas nie rozumialam dlaczego, ale pewnego dnia oswiecilo mnie, ze ja jestem zbyt 'mala' by to zrozumiec, ze jestem tylko czlowiekiem, ale to wlasnie wiara pomaga, nawet jezeli na poczatku jedyne co czujesz to nienawisc do Boga.

dziecko, co odstawiasz cyrki jakby ci dziecko zmarło?! głupia jesteś czy jaka??

Nie gadajcie , że tonie było dziecko a co nadal zlepek komórek ? przecież zdarzały się takie przypadki że DZIECI tak wcześnie urodzone przeżyły !

a ty masz z garem??? bo o 'empatii' to sie nie slyszalo???

to ja miałam usg połówkowe, widziałam jak córeczka sie rusza rączkami, nóżkami, cała się wierci i kręci w różne strony, nie wyobrażam sobie wiekszej tragedii niż stracić noszony w sobie cud, współczuje autorce, ale lepiej niech znajdzie inne forum bo tu jakieś niedouczone gimigówna siedzą :/

ja urodziłam i żył jeszcze dwa tygodnie nigdy się z tym nie pogodziłam do dzisiaj a minęło już tyyyle lat gdy idę na cmentarz łzy kapią okropne współc

jesteście popierzone! Smierć dziecka w 21 to jest jest tragedia. Przecież to już mały rozwinięty człowiek! Dziewczyna przeżyła szok, jeszcze musiała urodzić choć wiedziała że dziecko nie żyje. Totalna znieczulica!

Niedokształcone, znieczulone suki i maciory a nie matki! Takie gówna właśnie tu siedzą! 21tc zlepek komórek? Nie dziecko? A co niby? Ufoludek psia mać? Zastanówcie sie kretynki zanim coś napiszecie. Pewnie jakby wam zdechł płód (bo przecież to nie człowiek) zaraz po urodzeniu albo w trakcie porodu to byście w kiblu spuściły :/

wspulczuje...........sama stracilam coreczke w 35 tyg ciąży minelo 9 miesięcy jest nadal ciężko ale jestem przy nadzieji bo jestem w 8 tyg ciąży zapraszam na nasze forum pt porod martwego dziecka . tam sa wspaniale kobiety które ci pomoga w tych ciężkich chwilach