Autentyczność, bycie sobą, a rzeczywistość...

Wiele osób nie może zrozumieć dlaczego zawsze mówię co myślę, robię to co uważam za słuszne, choć wiem jakie będą ewentualne konsekwencje. Dlaczego wolałam wylecieć z pracy niż robić coś niezgodnego z moimi wartościami i z prawem? Dlaczego nie potrafię bawić się facetami, choć tak robi wiele kobiet? Dlaczego na odległość rozpoznaje fałszywych, dwulicowych? Dlaczego jak kocham to jednego, nawet jeśli nic z tego nie wyszło... i właśnie mój problem z facetami... od tego którego kocham usłyszałam, że moja szczerość i autentyczność jest aż do bólu... że cały czas go zaskakuje... więc co faceci wolą lekko głupiutkie panienki, mówiące to co oni chcą usłyszeń i przymykające oczy na jakieś tam męskie kłamstwa... taka refleksja, jak ktoś chce oczywiście zapraszam do dyskusji...

Z tego co czytam to wnioskuje ze jestes wartosciowa osoba i nie przejmuj sie ze nikt cie nie rozumie wazne ze ty siebie lubisz. W dzisiejszym swiecie to jak wiesz wyscig szczurow jak jestes inna i odstajesz od reszty to nikt cie nie akceptuje uwaza za dziwna . Pamietaj jestes wyjatkowa i nie poddawaj sie szacunek dla ciebie :)

cienka jest granica pomiędzy szczerością a ... brakiem taktu ? delikatności ? Może twoja szczerość wcale nie jest cnotą ale przeciwnie - wadą ?

Jest małe grono, które mnie rozumie... Staram się nie przejmować, ale np. sytuacja z ostatnich miesięcy... wyleciałam z pracy, więc zaczęłam na maksa zajmować się tym co jest moim hobby i o dziwo mogę spokojnie się z tego utrzymać... Praca może trochę poniżej moich kwalifikacji, ale nie narzekam... Dla mnie ważne, że robię co lubię, nie stresuje się i mam się z czego utrzymać. Ale wokół mnie kupa dobrych doradców "niech Ci ktoś załatwi lepszą pracę". Nawet pojawiają się konkretne propozycje, na które reaguje odmownie. Po prostu nie chcę pracy po znajomości.