kiedy w zwiazku czas pomyslec o sobie

Witam, jestem w zwiazku 6mies,znamy sie od roku. Od poczatku wiedzialam,ze nie bedzie latwo, gdyz on ma syndrom dda. Duzo czytalam na ten temat, staralam sie, usprawiedliwialam jego zachowania. Teraz jestem juz zmeczonata sytuacja, 2-3 tyg sa super po czym on znow znika albo na caly dzien,nnie odpowiada na smsy I tel, albo tjk ostatnio bylismy umowieni na swietowanie naszej rocznicy a on cala sobote sie nie odzywal nie odbieral tel po czym wieczorem wyslal msma bez przeprosin nic ze byl u znajomego na urodzinach I dopiero sie obudzil, bez proby wyjasnienie spotkania sie nic. Ile mozna zniesc the akie rraktowanie skoro koledzy, alkohol I imprezy sa wazniejsze niz rocznica zwiazku. Czy ktos z Was ma moze jakies doswiadczenie z byciem z osoba dda? On niedawno zaczal terapie ale ja juz nie mam sily na bycie ciagle ignorowana.

droga przez meke... jest tu gdzies watek o zwiazkach z DDA i wypowiedzi sa jednoznaczne (nie da rady wytrzymac)

osoby z DDA, niewyleczone - nie umieja kochac w sposob dojrzaly, a koledzy sa najwazniejsi (poniewaz dom nigdy nie byl dla nich oparciem znalezli sobie dom zastepczy w postaci kolegow)

Jestem rozdarta pomiedzy odejsciem I zalozeniem "normalnego" zwiazku a zostaniem I walka o to co zostalo,co moze dzieki terapii mozemy miec. Ale czy to nie irracjonalne czekanie I poswiecanie sie dla czego co moze nigdy nie zaistniec? Przeciez terapia moze nie przyniesc sukcesu. Nie mam juz sily znosic jego ciche dni, bezuczuciowa cisze, jak mozna robic tak osobie,ktora sie kocha? On wie jak bardzo mnie to rani, a mimo to ciagle to powtarza.

Nie badz Matka Teresa, wszystko ma swoje granice.

Racja, nie powinno sie zebrac o cos,co powinno byc dane z radoscia.