Moja mama jest chora psychicznie i z tego powodu ciągle jesteśmy

wyśmiewani, wytykani. Byle kto ma nas prawo upokorzyć, dokuczyć, choć jesteśmy w stosunku do innych uprzejmi i dobrze wychowani. Ciągle jesteśmy postrzegani jako patologiczna rodzina i nie mamy szans żyć normalnie. Najgorsze jest to, że tak oceniają nas osoby, które ciągle latają do kościółka i zgrywają świętoszków.

Ogólnie to nie chce mi się żyć. Nikomu nie ufam, przekonałam się bowiem, jak potrafią być podli ludzie, którzy niby są mili. Jeszcze do niedawna chciałam mieć chłopaka, ale skoro mamy taką opinię jaką mamy, to chyba nie ma sensu się z nikim wiązać.

Życie jest do d**y :(