poemat kolorowy

głębia koloru płytkość myśli myśl kolorowa płytkość głębi proza wróć do mnie poczekam

wiosna nie przyszła lato blednie na pniu tęcza okryta kirem beznadziei od czekania wierzbowe nogi wrosły w ziemię włosy porwał wiatr

nie uda mi się nie udaję kocham kocha ty tak miłość

wiatr szumi w koronach, miłość gna szalona, ta nie szuka zwady, brzydzi się też zdrady, a gdy cicho puka, otwórz i wysłuchaj...

za późno na pytania za późno na czekanie za późno na zmianę serc za późno nam na nas

lepiej późno niż wcale, nie to ze się chwale, jeśli się poddajesz, w tyle wciąż zostajesz,

jednak zielony ten kolor jedyny jednak zielony kolor ten twój twój twa twa dusza dusza jednak tata jednak mama dzieci my my dzieci tylko ty ahahaha kol en ken kol elojawuhih elojiwahuh elohi dhwj ........... na prawdę ... zielony

tylko nie rym sercu do śpiewu nie potrzeba taktu o tym co czuje nie czuje rymen

mów do mnie kiedy wzbijam się ślepo w fiolet atmosfery łap mnie nad ziemią gdy pikuję zdrzgotana i ponieś w bezpieczny bezludny atol

bez rymu bez taktu, brakuje kontaktu, wyjdź przeto do ludzi, niech się rym obudzi...

zastanów się sprostowaniem wprost proszę po prostu poproszę "zdrajca" sobie tylko dziękuję

pass. nie gadam z rymami :)