On z tytułami naukowymi, a ja ... służąca?

Mam doła. Mój facet zaczyna robić karierę w bankowości. Ja mam tylko licencjat. Zatrzymałam się na tym etapie bo znalazłam niezłą pracę - służąca u dość zamożnej rodziny. Fakt, to też mój błąd, gdyż moi pracodawcy zawsze w sprawach nauki szli mi na rękę, mogłam chociaż próbować. Zawaliłam, zachłysnęłam się zarobkami i spoczęłam na laurach. Teraz chciałabym dorównać swojemu partnerowi, ale czy nie jest za późno? Mam 28 lat, przyzwyczaiłam się, że życie mnie nic nie kosztuje, pracodawcy sporo płacą, mieszkanie na ich terenie mam gratis. Przez 5 lat przyzwyczaiłam się do pewnych luksusów. Zostawić to? Zostać utrzymanką faceta, który mówi o wspólnym życiu, ale jeszcze nie zaręczył się. Zastanawiam się, bo moje życie nie było usłane różami, ojciec alkoholik,znęcający się nad rodziną, mama stłamszona przez teściów, 5-ro rodzeństwa. Dzieciństwo wolałabym wymazać ze wspomnień.

a jaka on ta kariere robi taka straszliwa? wypomina ci ta sytuacje?

a jaka on ta kariere robi taka straszliwa? XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX Jednak robi, międzynarodową, ale ponieważ to jego dotyczy nie wypowiadam się. Nie, nic mi nie wypomina, poznaliśmy się też u mojego szefa, ja układałam kwiaty, on mi je przestawiał. I tak ja miałam decydujący głos.

wojtek lubi kwiatki, więc nic dziwnego

ale i tak mam wątpliwości, nigdy nie myślałam, ze będę mieć coś wspólnego z człowiekiem z "wyższej półki" Jest, albo było mi miło, teraz mam wątpliwości.

Nie jest za pozno, na pewno nie. Ja skonczylam kierunek humanistyczny, ale z praca bylo ciezko, najpierw niepewnie, a potem mnie zwolnili. Znalazlam inna, ale zaczelam drugi kierunek studiow - tym razem inzynierskie. W wieku 28 lat wlasnie. Teraz jestem w trakcie, i juz mam swietna prace, a zaczelam od bezplatnych praktyk. Uwierz w siebie, jesli chcesz byc z tym facetem, zalezy ci na nim, i jednoczesnie czujesz ze chcialabys byc lepsza, bogatsza w cos i madrzejsza, i dla niego i dla siebie, to walcz. Masz o co. Trzymam za Ciebie kciuki :)

A długo jestescie razem?

powiedz wojtkowi, że nie z toba takie numery !

Walczyć nie będę, bo to bez sensu... Kilka lat temu wyrwałam się ze wsi, nie wstydzę się tego, chciałam studiować, kuzynka jakieś ogłoszenie wyśledziła, oferowali wyżywienie, pokój - dla mnie to wystarczyło. Dodatkowo płacili, nie wiem wg. jakich zasad, ale stratna nie byłam. O tym, że wkrótce awansowałam do roli przyszywanego członka rodziny nie wspomnę, aczkolwiek bardziej czuję się jak domownik, a nie pracownik. A jednak mam kompleksy, nic na to nie poradzę. Jestem wściekła sama na siebie, że w tym miłosnym układzie zapomniałam o sobie. W jego oczach zawsze będę tą, która decyduje o tym kiedy zupa z małżów ma być wniesiona, a kiedy steki z ośmiornicy.

malutka, ale dlaczego tak sadzisz? czy on ci daje powody do tego?długo chodzicie ze sobą? czy on ci daje odczuc to o czym mówisz? bo moze to tylko blokady w twojej głowie

dlaczego mowisz ze walka jest bez sensu? ja bym bardzo chciała miec o co walczyc

jesteśmy razem od prawie 2 lat, ale pierwsze zbliżenie 3 miesiące temu miało miejsce, już po zaręczynach.

po zareczynach? a przed chwila pisalas ze jeszcze sie nie zareczyliscie, cos krecisz

Doopne prowo młoda,żeby samej się wydać? :o

to wszystko tylko w mojej głowie,ale czuję się jak ... po prostu fatalnie. To inna sfera, inne układy. Ale jak to wygląda? Ojciec naukowiec, jego rodzina z tradycjami historycznymi, a ja córka alkoholika, wiejska dziewucha,moja mama po 7 klasach podstawówki, ojciec technik, ale alkohol zepchnął go do rynsztoka. Ja skorzystałam z okazji, praca za wikt i opierunek, szefowie hojni, spora sumka też na mym koncie jest. A jednak boję się tego układu, wiem, że jestem tą "pogardzaną przez społeczeństwo" Kiedyś i mężowi będą kulą u nogi.

Jak sobie wyobrażasz dalsze życie? Jego rodzina myślała o byle kim dla syna, o ciemniaczce z byle wioski, jako matki swoich wnuków? W moim domu nie postawiłabyś drugiego kroku, pochodzisz z patologii i jesteś patologią, czyli niczym, dla czegoś takiego nie ma u mnie miejsca. Tak szczerze, to czy pragnęłabyś takiej sytuacji dla swojego dziecka???

Tak, zaręczyny odbyły się, termin ślubu jeszcze nieustalony[na szczęście]

chyba nie liczysz na to, że on się z tobą ożeni?

Jego rodzina jest miła, doceniają mnie i moją prace, do jego rodziny nie mam żadnych pretensji. Czasami proszą mnie o pomoc w zorganizowaniu jakiejś imprezy [ ale nie rodzinnej]. na rodzinną jestem zapraszana. Ale fakt, z jego rodziną częściej spotykam się na bazie "pracy" Oni wiedzą o mojej przeszłości, niby im to nie przeszkadza a przynajmniej nie odwołują się do tego faktu. Niestety, dla mnie to zadra, to ja cierpię, mam "złe"myśli w stosunku do ojca, ale jeszcze bardziej do matki.

2013-06-29 00:04:35 [zgłoś do usunięcia] gość chyba nie liczysz na to, że on się z tobą ożeni? 2013-06-29 00:11:46 [zgłoś do usunięcia] xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx wszystko na to wskazuje, że jednak ślub katolicki odbędzie się. teściowie są mi przychylni, ale nie części mojej rodziny, A ja zagubiona.... I chcę i boję się

nie tylko będziesz, ale już pewnie powoli zaczynasz być "kulą u nogi". Dlaczego takie tłumoki myślą, że mogą coś zmienić, stać się kimś? Były, są i będą nikim. Zarówno dotyczy to mężczyzn i kobiet.

29.06.13 [zgłoś do usunięcia] gość chyba nie liczysz na to, że on się z tobą ożeni? xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx i liczę i nie liczę, zaręczyliśmy się, więc niech niech decyduje.. póki co jest miło, on mieszka u mnie,a z jego rodzina widujemy się bardzo często, zbyt często