czy naprawde czlowiek to zwierze stadne

ja marze o zaszyciu sie w bunkrze z dala od ludzi... inni umieja tylko oceniac i ranic. juz nie chce mi sie wychodzic z domu. popadam w paranoje jakas... umiem udawac kogos innego i zyc z innymi ludzmi ale widze ten falsz i hipokryzje w moim otoczeniu. wszedzie schematy, stereotypy. albo patologia i dobitne chamstwo albo wielka elokwencja i silenie sie na takie subtelne dosranie komus. mam wrazenie ze wszyscy tylko czekaja az powinie mi sie noga zacieraja rece i zbieraja sie wokol mnie, czuja slabosc... juz podnieceni, slina z pyska leci a jak umre to pozra jak sępy.

Lato jest, to wyjeb na jakies zadupie z namiotem, moze ci sie spodoba, w bunkrze to jak hitler skonczysz

Hahha tez tak mam, nienawidze ludzi. To nie jakas glupia fobia spoleczna, po prostu gardze ludzmi i ich glupimi gierkami.