Co myśleć o takim dziwnym zachowaniu?

Hmm no i w końcu mój humor się trochę poprawił, już nie płaczę, nie wspominam i nie myślę o nim i ciesze się bo w końcu czuję, że żyję a nie tylko jeden wielki dół jak to miało miejsce ostatnio.... Jeszcze oczywiście pewien czas musi minąć zanim całkiem zapomnę ale przynajmniej zrozumiałam, że nie ma się co użalać za tym związkiem bo przecież nie byłabym szczęśliwa... Jak dobrze, że to do mnie dotarło w końcu ;) Dzięki temu łatwiej mi to znieść, nie powiem, żebym się już odkochała, bo to niestety u mnie tak szybko nie działa...ale taka zmiana, racjonalne myślenie to jest ogromny plus :)

Minęło już kilka dni... mój humor jest nieco lepszy jednak czasami jakieś wspomnienie mnie dopadnie... Nie odzywamy się, on też chyba dał sobie spokój z pisaniem że to moja wina, obrażeniem mnie i takie tam... napisał mi co prawda smsa z przeprosinami (oczywiście już nie odp) hm ale przecież gdyby na prawdę chciał mnie przeprosić to nie robiłby tego smsem ;) W każdym razie już się nad tym nie zastanawiam... Chociaż minęło trochę czasu i humor mam lepszy to zastanawiam się ile musi minąć, żebym mogła zainteresować się poważnie kimś innym.... :(

Chcialbym Tobie ulatwic walke z tym stresem :-D Ale Ty nie chcesz.

Skąd wiesz, że nie chcę? ;)