Czy da sie zyc w pojedynke przez cale zycie?

A jesli tak, to jak pogodzic sie z brakiem szansy na milosc? Mi trudno jest sie przyzwyczaic chociaz powinnam, bo wszystko wskazuje na to ze cale zycie bede sama...

idzie zwariowac zwlaszcza na starosc,na glowe pada

Prawdopodobnie da się przejść samotnie przez życie ale to musi cholernie trudne . Nie zaryzykowałbym .

ciekawe pytanie

człowiek to na ogół zwierzątko stadne, ale przecież zdarzają się pustelnicy :)

nie ma nie ma wody na pustelni... :P, :P, :P

wg mnie ciezko, czlowiek to zwierze stadne, potrzebuje bliskiej osoby

Tez mysle, ze bardzo ciezko. A to "nie zaryzykowalbym" jest troche nie na miejscu, bo niektorzy nie maja wyboru :(

Piszę tylko i wyłącznie w swoim imieniu i ja osobiście nie zaryzykowałbym życia w samotności ale ja miałem możliwość wyboru .

Rzadko jest się całe życie samotnym z wyboru. Ja jestem już po 30-tce i jak dotąd zawsze sama, podejrzewam, że tak już zostanie. Czy da się tak żyć? Musi się dać, nie mam przecież innego wyjścia.

Trudno jest żyć samotnie.Od sześciu lat jestem wdową, wprawdzie odwiedzają mnie dzieci to jednak nie to samo.Na szczęście nadal pracuję i mam kontakt z ludzmi to jakoś mijają dni,ale to nie to co z mężem przy boku.

Da sie jak grasz w dobrego RPGa

ale zawsze jest jakieś wyjscie jeśli komuś zależy. Najpierw trzeba polubić siebie i otworzyć się na innych, a nie zamykać w 4 ścianach i czekać aż ktoś cię znajdzie

No niestety, nie zawsze jest jakieś wyjście. Ja nie siedzę w czterech ścianach, a mimo to od zawsze jestem sama.

Żyć się da tylko? ..... No czasami smutne te życie jest. Najważniejsze że nie zamykać się w jakimś swoim wyimaginowanym kokonie. Do ludzi, do ludzi wychodzić!!! Być aktywnym a nie patrzeć w cztery ściany jak jakiś skazaniec. Zaangażować się w coś w jakieś zajedzie, w cokolwiek. Samemu to można proszę ja kogo kręćka dostać. Jak Boga kocham no!!! I wtedy raz dwa albo jeszcze szybciej w jakieś absurdy wpadać lub inne tam psychiatryczne tałatajstwo!!!

Człowiek nie jest zwierzęciem. Człowiek został stworzony na obraz i podobiznę Boga. Człowiek został stworzony by żyć z drugim człowiekiem. Życie w pojedynkę jest możliwe (dla odważnych), ale tylko w towarzystwie Boga. Bóg wtedy pomaga.

Wychodzenie "do ludzi" nie zawsze daje efekty, niektorzy juz zawsze beda sami przez swoje ulomnosci... (najczesciej chodzi o odpychajacy wyglad)

trudno,zwlaszcza w starszym wieku,czlowiek z samotnosci glupieje i staje sie odludkiem,moja sasiadka jest sama cale zycie i na glowe jej siadlo

m. Nie pomogą żadne zajęcia, akrywności, to wszystko na dłuższą metę nie ma żadnego sensu, jeśli nie ma tego z kim dzielić. Banał, ale to prawda. Możesz robić nie wiadomo co, a i tak w pewnym momemcie staniesz z rękami opuszczonymi i zadasz sobie pytanie: "po co to wszystko?".

Ja wiem, że w pewnym momencie życia będę bardzo samotna. Mam męża, którego kocham (najbliższa mi osoba), moją mamę i babcię, która ma prawie 90 lat. To wszyscy moi bliscy. Dzieci nie mamy, taką decyzję podjęliśmy i wiem, że poniesiemy jej konsekwencje. Myślę o tym ze strachem, że kiedyś być może zostanę całkowicie sama i już tak zostanie do końca moich dni. Wolałabym umrzeć przed mężem, naprawdę tak czuję.

Można, człowiek to silna istota w gruncie rzeczy, jak trzeba to dokona nawet cudów, Czasami kogoś mamy przy sobie a za chwilę świat wali się nam na głowę, takie jest życie i nie mamy wpływu na to co zgotuje nam los, a szkoda...

To co maja zrobic ci skazani na samotnosc??

Życie w samotności nie jest dobre.Można zgłupieć,zwykle tej osobie pada na mózg Nie wyobrażam sobie nie mieć do kogo ust otworzyć.Znam kilka samotnych osób, nie da się z nimi normalnie porozmawiać,przeważnie są to plotuśnice, jakieś psychiczne!

Mnie pewnie wlasnie to czeka :P

Ja żyję. Od czasu do czasu spotykam jakiegoś interesującego mężczyznę, który ewentualnie zostaje moim kochankiem, przyjacielem, ale nie może liczyć na związek i tak sobie żyję spokojnie, adorowana, kochana, zarabiam na siebie i ani mi się mysli pierdzieć z kimś w jedną kołdrę :)

mnie to czeka, bo nie sadze abym spotkal jaą porzadną panne ktra by mi odpowiadała bo raczej takich juz niema

to zależy czy ma się jakieś pasje, ja jestem taką osobą, której rodzina czy jakiś stałe związki źle się kojarzą, więc chciałabym mieć w przyszłości jakichś przyjaciół, a zbliższych osób- partnerów seksualnych. myślę, że mi to wystarczy.

A dlaczego nie miałabyś spotkać miłości?? Co Ty 60 lat masz, żebyś miała tak marne szanse??

60 moze nie, ale do tej pory cale zycie bylam sama i nie zanosi sie na zmiany. Pewnie zostane stara, pomarszczona zrzeda...

Ja mam takie same obawy :(