Mam prawie 25 lat i czuję się potwornie przegrana...

Nie mam pieniędzy, nie mam żadnych możliwości, straciłam pasje, które miałam, w dodatku jestem samotna i skazana na siedzenie w domu. Nic mnie już dobrego nie spotka - przynajmniej tak czuję się po pierwszym dniu poszukiwania pracy.

:(

Chcesz czasem pogadać? Napisz dajma915@interia.pl

Glowa do gory, jeszcze slonce sie do Ciebie usmiechnie. Kazdy byl kiedys w jakims dolku.

Pewnie :) Już się odzywam.

kamil.pach@wp.pl napisz wyciagne Cie z tego

2 lata temu zostałam: bez pracy, poroniłam, zostawił mnie mąż, musiałam wrócić do rodziców, gdzie nie miałam już żadnych znajomych, musiałam się zapożyczyć, bo kończyłam studia. pracy szukałam nieustannie pół roku, wysłałam może ze 100 CV, Nie jesteś jedną osobą, która jest w takiej sytuacji. Ale tu trzeba działać, a nie narzekać. ;) poczujesz się spełniona, jeśli będziesz wyznaczała sobie cele krótkoterminowe, rano zaplanuj, co zrobisz przez cały dzień, trzymaj się tego. pustka zniknie. trzeba tylko znaleść sobie zajęcie. a wszystko inne przyjdzie z czasem, trzeba tylko nastawić się pozytywnie i małymi kroczkami działać

Dzięki Maciek za dobre słowo, ale dziś czuję się tak, jakbym nie miała już na nic szans. Skończyłam studia, szukam pracy i nikt nie odpowiada.

zobaczysz że przyjedzie i do Ciebie dzien w którym się uśmiechniesz każdy z nas przechodzi dołki potem z nich wychodzi a potem znowu i znowu ...za każdym razem inaczej ;)

Bardzo wam dziękuję za słowa otuchy. Odczuwam ostatnio potworną pustkę. Skończyłam właśnie studia licencjackie i uświadomiłam sobie, że źle sobie zorganizowałam młodość. Trzy lata miałam depresję, potem, gdy już poszłam na studia w wieku 21 lat, okazało się, że znowu źle wybrałam. Dopiero teraz wiem czego chcę, ale moje marzenia niestety nie mają racji bytu. Jestem za stara, do niczego.

@trampek: no ze spokojem, pierwsza prace najtrudniej znalezc, pozniej bedzie juz lepiej.

Wysyłam CV gdzie popadnie, nie mam wielkich wymagań, po prostu chciałabym mieć parę groszy, a mimo to minął cały dzień i nikt nie zadzwonił.

Maćku, pracowałam już wcześniej. Pisałam artykuły do pewnej gazety, rozdawałam gazety, ulotki, pakowałam ciastka, pozowałam na ASP. Niestety były to prace dorywcze, nigdzie nie pracowałam na stałe.

Czuję się tym wszystkim rozgoryczona. Chciałam się jeszcze kształcić, zarobić pieniądze na swoje marzenia, ale niestety ciągle są to tylko odległe plany. Najgorsze jest to, że jeszcze rok temu pisałam wiersze, rysowałam, a obecnie nie potrafię się za to zabrać. Przerasta mnie dorosłość i problemy, jakie niesie. W dodatku jestem samotna. Mam dwie przyjaciółki, rodziców i to wszytko.

Wszyscy wokół mają ciekawe życie, podróżują, tworzą, poznają nowe, a ja się im przyglądam ze smutkiem, bo też chciałabym być taka spełniona.

Kamil - napisałam.