Co o tym myślicie? ciagnąć tą znajomość?

Mam taką koleżankę ,którą z jednej strony lubię ,a z drugiej jakoś źle na mnie działa... Bo zawsze ze spotkania z nią wracam zdołowana. Np ona ciagle mówi o sobie i cała rozmowa przeważnie kreci się w okół niej , jej adoratorów itd. Ja też mam adoratorów , chłopaka ,ale ona się o nich nie pyta. Wręcz mam wrazenie ,że jak wyjdziemy gdzieś razem i ktos np przystojny sie mną zainteresuje to widać po niej ,że jej to nie pasuje... NIby jest miła ,ale po spotkaniu z nią czuje się beznadziejnie , gorsza od niej. To nie jest zazdrość bo ja cieszę się jak obracam się wsrod ładnych koleżanek czy zdolnych ,ale o ile przed spotkaniem z nią mam dobry nastroj i mysle ,że wyglądam fajnie ( bo faceci zwracaja uwage jakoś tam itd) to jak ona zacznie się chwalić godzinami , opowiadać o setkach adoratorów to zaczynam się czuć jak szara myszka... A jak nie raz wychodziłyśmy razem to ja miałam większe powodzenie co jej nie zbyt pasowało no ,ale tak było. Jakoś tak na mnie działa ,żepo spotkaniu z nią czuje się zdołowana...

up

a potrafisz sie sama ubrac? umyc? zjesc cos?

Nie spotykaj się - proste

?? chyba pomyliłeś temat

niby proste ,ale szkoda mi tej znajomości z jednej strony bo nie raz fajnie mi sie z nia rozmawia itd ,ale czesto tez wracam zdołowana... a czy w przyjaźni o to chodzi żeby być zdołowanym? Poza tym dla mnie to dziwne żeby jedna osoba mówiła głownie o sobie...

probuje tylko ustalic twoj poziom rozwoju intelektualnego