"Nie kocham Cię"

czy zdarzyło Wam się usłyszeć kiedyś te słowa jako odpowiedź na wasze wyznanie? Jak się czuliście?

nie, nigdy i nie ma szans sie zdarzyc!!:D

Wiadomo, że źle. Nikt by się nie cieszył w takiej sytuacji.

wszyscy ze wzajemnoscią?

nie,nie zdarzyło się.Ale wszedłem tu z nadzieją ,że to do mnie.Tak,wolę już to usłyszeć niż to milczenie.

Tak.

Ja uslyszalam,ze "nie ma tego czegos"... :/ a to ciekawe, bo rok wczesniej byl zakochany we mnie do nieprzytomnsci. To byl dopiero szok.

Nie.

Nie :)

Usłyszałem coś gorszego: "nigdy nie kochałam, zdawało mi się, bo miałam kryzys w małżeństwie".

nigdy.

mnie zdarzylo sie uslyszec "mam cie w d***e ale jestem z toba bo musze miec co bzykac"

Jestem w związku od 8 lat.. W sylwestra 2012 roku wzięliśmy ślub jako przypieczętowanie naszego związku. Mamy 4,5 letnią córkę. Ostatnio mój mąż stwierdził, że chce odejść, że nigdy mnie nie kochał... przeżyłam i przeżywam szok. Dodam, że kilku jego kolegów rozstało się ze swoimi żonami, partnerkami, niektórzy są samotni z wyboru. Częściej niż zwykle ostatnio z nimi się spotykał... Poza tym stres związany z finansami i pracą. Czy poprostu kogoś poznał..? Nie wiem. Twierdzi, że nie ale chciałby, że codzienność go przytłacza, jest nudno, nie ma tego czegoś co było kiedys...że nie chce mu się starać, że go nie pociągam... może to kryzys wieku średniego (41lat), wzorce kolegów czy poprostu coś się skończyło... Z mojej strony jest inaczej, kocham go i zrobię wszystko, żeby uratować związek. Tylko jak przełknąć te gorzkie słowa, które usłyszałam?

no to poniżaj się,proś ,jesteś durna,ja bym tak nie potrafiła blagać ,ale o co ,bo chyba nie o miłość.nie wyobrażam sobie dalej życia z kimś kto mnie nie kocha,a został dlatego że błagałam,lub innymi metodami chciałam zatrzymać przy sobie.

Uważam ,że nie masz o co już walczyć,zejdz na ziemię,nie proś o jałmużnę,nie wypada.Druga kwestia,seks,jak ty to sobie wyobrażasz????jak wiesz że ty go nie pociągasz????Nie czuje nic do ciebie???Strach że zostaniesz sama i sobie nie poradzisz.takie jest życie,myślałaś że jak będziesz miała męża to możeszsobie spokojnie żyć nie martwiąc się o nic,błąd, gdzie twoje aspiracje,praca itd...

Pewnie masz rację. Nie mogę wskrzesić czegoś czego nie ma. Aspirację mam, zmieniłam pracę, jestem na wysokim stanowisku. Tak naprawdę w naszym związku ja byłam motorem finansowym utrzymującym dom, dziecko, organizującym wakacje itp. Mam własne mieszkanie, które o włos sprzedałam, żeby dokończyć remont domu, który mąż kupił. Wycofałam się ze sprzedaży. Wiem, że mogę sobie poradzić. Nie potrafię zrozumieć, być może coś przegapiłam. Nigdy jednak nie było powodów do zastanawiania się czy coś jest nie tak. Mąż zawsze był przeciwnikiem instytucji małżeńskiej, zdecydował się jednak na ślub z własnej woli, nie zmuszałam go do tego. Zamieszkaliśmy niedawno w domu mimo nieskończonego remontu. Radzicie spakować mi się, wziąć córkę i wrócić do własnego mieszkania? Wiem, że odpowiedź będzie, że tak właśnie powinnam zrobić...Szczerze mówiąc nie zrobiłam tego jeszcze ze względu na córkę, ale to pewnie nie jest wytłumaczenie. Wiem, że z boku łatwiej jest ocenić sytuację, dlatego tu jestem.

nie ma się co zastanawiać,ani pokazywać obrażonej,a po cichu myśleć że jak spakuję walizki to może będzie błagał ,prosił,trzeba mieć honor i odejść z godnością.Oczywiście ustalając pewne sprawy dotyczące dziecka.To jest moje zdanie,jeżeli będziesz się wahać,to i tak póżniej dojdziesz do wniosku że nie miałaś na co czekać.

Dziękuję. Trudno o rozsądek ale masz rację.

Nie widzę powodu dla którego masz się wyprowadzać. Wiem, że to bolesne co przeżywasz, ale tym sposobem uwolnisz swojego męża od podjęcia decyzji.Poczekaj, zapytaj co zamierza. To nad wyraz dziwne - przypieczętowanie związku ślubem, a kilka miesięcy później takie oświadczenie. Facet zachowuje się jak gówniarz. Chyba niewiele wiesz o własnym mężu.