początki ciąży i wielki strach o dziecko

Witam mam 28 lat. Jestem w 10 tc. To moja pierwsza ciąża o którą staralismy sie ponad rok. Cos mi sie dziwnego dzieje. Tzn to ze mam hustawki nastrojów i rycze a za 5 minut sie smieje to chyba czeste i normalne, mam tez mdłości i niestety wymioty ale są one niczym w porównaniu do mojego stanu psychicznego. Panicznie boje sie tego ze poronie, ze ciąża obumże albo dziecko bedzie chore. Naczytałam sie w necie różnych strasznych historii i teraz mam schizy ze mi tez sie to przytrafi. Psuje mi to całą radosc z mojego stanu. Kompletnie nierozumiem skąd u mnie taka panika? W mojej rodzinie nie było przypadków jakis wad genetycznych czy innych tragedii. Pamietam tylko jak babcia mi opowiadała kiedys jak urodziła swoje pierwsze dziecko w 5 miesiącu i ono zmarło. To było ponad 50 lat temu wiec opeka medyczna i cała reszta to był dramat. Ta opowiesc bardzo utkwiła mi w głowie. Czy ja jestem jakas nienormalna? W zyciu nie myślałam ze tak zareaguje na ciąże. Mslałam ze bede sie cieszyc i to bedzie dominujace uczucie. Miałam juz usg na którym widziałam zarodek i słyszałam walące serduszko. Kolejną wizyte mam za 2 tygodnie i sie boje

Wiem co czujesz. Mam podobnie. Mam jedną córkę o którą drżałam całą ciążę. Obecnie jestem w drugiej ciąży i zaczęłam plamić więc leżę wg zaleceń i najchętniej bym się zahibernowała do porodu. Urodzę to moje kochane dziecko i więcej nie.

Eh ja bym sie najchętniej podpięła na stałe do usg zeby wiedziec ze wszystko jest ok. Co prawda na samym początku plamiłam ale byłam juz badana przez 3 lekarzy i wszystko jest ok. Mam troche za niski progesteron i biore d*phaston ale pozatym wszystko jest w jak najlepszym porządku. Według usg dziecko rozwija sie dobrze, jest dobrze zagnieżdzone w macicy, szyjka jest długa. A ja odstawiam jakąs histerie bo naczytałam sie różnych rzeczy. W ciąży internet powinien byc zakazany :O

Weź się w garść i nie panikuj. Co ma być to będzie. Ja pierwszą poroniłam a potem donosiłam bliźniaczą. Tylko spokój Cie ratuje i świadomość że ciąża to nie choroba.... Dbaj o Was i żyj zdrowo!

To przestań czytać- najzdrowsza rada. Bo wpiszesz "ból brzucha w ciąży" i wyskoczy Ci tysiąc historii o poronieniach, ciążach pozamacicznych i skracającej się szyjce, szkoda nerwów.

autorko nie czytaj takuch rzeczy, poczytaj ksiazki a nie forum, to zgubne, czlowiek czyta i sie nakreca, zrob to dla dzidzi, ja tez sie panicznie balam dziekowalam za kazdy dzien ze nic sie nie stalo, obawy byly caly czas ale w pewnym momencie poczulam sie zmeczona od tego rozmyslania i stwierdzilam ze nie zdaze porzezyc tego stanu tak jak sobie wymyslilam, mialo to byc w spokoju,chcialam sie cieszyc kazdym dniem, dotarlo w koncu do mnie ze moj stres negatywnie wplywa na dziecko, ja wiem. jest ciezko ale trzeba wrzucic na luz, ja tak zrobilam i ciaze wspominam w samych superlatywach, moja ciaza byla wrecz idealnA w sensie nie mialam wymiotow, dobrze sie czulam, oczywiscie byly slabsze dni gdzie bolaly plecy, slabo sie robilo w kolejce, spacer sprawial trudnosc ale to pikus przy tym co niektore dziewczyny przechodza, autorko wrzuc na luz i ciesz sie stanem, dbaj o siebie i dzidzie a wszystko bedzie ok, polecam muzyke relaksacyjna, my staralismy sie trzy lata