zaburzenia odzywiania

anoreksja bulimiczna. Co zrobic, kiedy cialo odmawia posluszenstwa, zdrowie zaczyna szwankowac. Jak sie ratowac zeby nie przytyc? :( co zrobic jesli nie chce sie tego konczyc?

czy sa tu osoby ktore maja podobne doswiadczenia?

ja mam podobnie, to niszczy życie;/

dopoki nie jestes na etapie problemow zdrowotnych to sie ratuj...

tak są tu osoby które mają podobne doświadczenia ... A co robić .... brać witaminy ....odżywiać się niskokalorycznie ale we wszystkie niezbędne składniki pokarmowe witaminy i mikroelementy ..., sole mineralne .. mam długoletnią historię choroby , wiem co mówię ... A te paskudztwa niestety niszczą zdrowie dość agresywnie ....;/ trwało to u mnie 15 lat......to dużo ..... ale jakoś się żyje ....z naciskiem na "jakoś "

Była Anore i Buli jak u Ciebie było ze zdrowiem? twoi rodzice wiedzieli? co z tym zrobilas? Boze, w te upaly jest najgorzej, jestem wykonczona. czekam na noc... wtedy czuje sie bezpieczna.

a ja chce wziąć się za siebie, ale mam takie myśli "nie zregenruje zdrowia już, pewnie bede miec raka za pare lat", da sie odbudować to co zniszczylam?:(

Ja mam zaburzenia ale w druga strone jem na tle nerwowym dzis widzialam dziewczyne o polowe conamniej chudsza niz ja jestem stara

jeśli CHCESZ się wziąć na siebie to jesteś na dobrej drodze. :) I nie zmaruj tego kochana! Bo teraz jest jeszcze szansa, za parę lat może być za późno. Będziesz żałować że nie spróbowałaś tego naprawić. A jest przecież o co walczyć.

gość, bardzo dużo jesz? Myślę że każde zaburzenia odżywiania powinno się leczyć, te w drugą stronę również, myślałaś o tym może?

Choruje na to samo. Mam dosc

mam 17 lat a mam tak spier**lone zdrowie jak jakas stara baba. czuje to. ale po niedzieli ide na badania. chce sie w koncu wziac za siebie, chce odzyskac to co stracilam, nie chce sie tak meczyc.

od 2 dni jem, wszystko co mi wcisna do gardla, ani przez mysl mi nie przeszlo, zeby to wyrzygac. chociaz to pewnie dlatego ze z moim zdrowiem juz jest bardzo zle. i sie boje. juz widze siebie 2 razy grubsza, a bylo juz tak dobrze... coraz lepiej.brakuje mi tego, nie czuje sie dobrze gdy jem, nie sprawia mi przyjemnosci ta czekolada ktora musialam wp******ic. nie bede soba nie liczac tych pieprzonych kalorii. :(

odp: moi rodzice wiedzieli o anorexji bo było to dość widoczne :) i w związku z tym zaprowadzili mnie do psychologa Po tym jakoś z przymusu przytyłam no normy ale nadal z tym było mi żle ... wiec zaczęła się bulimia ...jeszcze gorsza sprawa od anoreksji ...;/ O bulimii nie wiedzieli ...bo było to ukrywane ..... aż w końcu sama podjęłam decyzję pod wpływem właśnie problemów zdrowotnych z którymi walczę ... Jestem osobą już pracującą ... Zawsze znajdowałam sobie dużo pracy ...- w ten sposób walczyć z moją chorobą .. Nikt nie wie o mojej chorobie Nigdy nie była u psychiatry i być nie zamierzam .... Ale oprócz problemów ze zdrowie fizycznym psychicznie też czasem mam "doła", niską samoocenę ...itp.. Nie jest łatwo ..z tym..... Chyba do końca życia zostanie się w podświadomości z tą etykietką anoreksa/bulimika.... Zawsze jednak dbałam aby podczas swej choroby co jakiś czas uzupełniać niedobory witamin..i soli mineralnych ... - wiec wyniki morfologii krwi były zawsze dobre ... Może idź do psychologa ..albo sama wynajdź sobie różne zajęcia ...naukę pracę nie wiem co i ile masz lat ...

masz 17 lat więc na dobrej drodze do skończenia z tym o ile tego chcesz na pewno dasz radę ..im młodziej tym lepiej tzn tym łatwiej z tym skończyć ..

moi rodzice wiedza tylko ze sie odchudzam, i ze ostatnio zle sie czuje bo juz po prostu nie potrafilam tego ukrywac. Nie wiedza o niczym wiecej, nie wiedza o godzinach przekleczanych nad kiblem, o srodkach przeczyszczajacych czy innych gownach. Mysla ze psychicznie jest ze mna wszystko w porzadku. Co mam im nagle powiedziec? Mamo, tato, tak naprawde jestem psychiczna juz od dobrych kilku miesiecy? Maja tylko mnie, tak bardzo martwia sie teraz o moje zdrowie.. zabiloby ich to. od dzis lykam witaminy. ale nie mam pojecia, jestem kompletnie zdezorientowana, nie iwem co mam jesc, zeby sie jakos w miare "wykurowac" i zeby nie przytyc, bo tego bym nie przezyla. :( nie wiem co mam wiecje napisac, do tej pory nie mialam problemow ze zdrowiem, to wszystko bylo takie proste, przywyklam do tego. teraz jestem rozbita. :(

najgorsze jest to...ze ja to polubilam... na poczatku odchudzanie bylo dla mnie meczarnia. bo odchudzam sie od dawna, chociaz tak naprawde nie bylo z czego bo wazylam moze max. 55 kg. liczylam dni do konca diety. a teraz.. mowi sie ze do wszystkiego mozna sie przyzwyczaic. i tak faktycznie jest. ja do tego przywyklam. to sie stalo moim stylem zycia. czulam sie z tym inna od reszty. lepsza. nie chce tego konczyc... ale nie chce tez zdechnac w meczarniach. :/

mam podobnie, całe życie na diecie, jak już jestem blisko celu, dostaje jakieś lęki, bo nie wiem co dalej, co po odchudzaniu? i wtedy rzucam się na jedzenie i znów ciąg i tyję, środki przeczyszczające itp norma, i znów zaczynam odchudzanie - praca syzyfa;/

jeśli rodzice Cię kochają to na pewno zrozumieją ... w końcu to nie przestępstwo a choroba .. A co do trzymania linii to polecam warzywa bardzo dużo warzyw , owoce , rybki , chude mięso A unikaj lub wcale nie jedz pieczywa , tłuszczu słodyczy .. Jedząc mało i zdrowo nie przytyjesz .. Mam to już przerobione wiem o tym że tak jest . A jeśli sobie sama nie poradzisz z tym to może psycholog , dietetyk się przyda .... Psychiatry lepiej unikać aby nie zamulać się zbędnymi psychotropami Nigdy nie brałam psychotropów i nie zamierzam brać .., a wiem że te schorzenia psychiatrzy leczą psychotropami też .. a to zbędne jest i wcale nie zmieni toku myślenia anorektyczki/bulimiczki..... [wiem bo znam kilka takich dziewczyn ....i znam siebie ...]

ja zastanawiam sie nad psychiatra, bo może jakby przepisał coś na rozchwianie emocjonalne, te obnizenia nastroju i za chwile wielka radosc, takie zmienne nastrojoe powoduja u mnie obzeranie. Jak myslisz?

kochana Była Anore i Buli, zimą koncze 18 lat. mysle ze przeczekam te kilka miesiecy i udam sie do jakiegos psychologa juz na wlasna reke, zeby nie dodawac rodzicom zmartwien. oni maja swoje, wiem ze maja ciezko i bez tego ze tak naprawde jestem p******a. tak wiem, z tym ze ja jadlam zawsze zdrowo, ryz kurczak warzywa pieczywo razowe jogurty owocowe koktajle z jogurtow naturalnych i nieszczesne platki cornflakes ktore uwielbialam. zwrocilam sie o pomoc do dietetyczki na internecie i ona polecila mi na moje problemy zdrowotne jedzenie produktow z niskim IG i zmniejszenie przerwy miedzy posilkami. i tak wlasnie mam zamiar zrobic. tyle ze od wczoraj zjadlam 2 czekolady.. wcisneli mi a ja bylam juz tak slaba ze nie patrzylam na nic tylko je zjadlam... i sama wiesz jak to jest, czuje ze przytylam chba z 5 kilo. :( i znowu mam dola.