Dlaczego tak jest

? Mam wspaniałych przyjaciół, rodzinę, odnoszę sukcesy w życiu zawodowym i nie mam powodów do odczuwania bycia gorszą, a mimo to tak właśnie się ostatnio czuję. Wszystko przez chłopaka, który mnie z góry skreślił.

a co cie obchodzi wielbiciel zabawy w kolko i krzyzyk? ;)

Kiedy nie o to chodzi ;)

Moje poczucie wartości zostało poważnie nadszarpnięte. Czuję się kompletnie do niczego, skoro tak mnie ocenił. Chciałam być w jego oczach kimś.

kim on jest ze chcialas byc w jego oczach kims? czemu ci tak zalezy? bez sensu... olej frajera.

Chciałaś być kimś. A okazałaś się nikim. W jego oczach.

Tak czuję. Wiem, że on mnie nie zna i nie powinnam opierać swej samooceny na podstawie jego opinii, ale trudno mi po tym wszystkim znowu uwierzyć w siebie. Komplementy przyjaciół niewiele zmieniają.

Rozumiem. Mam tak samo, bo mi na nim zaczęło zależeć, a on nawet nie dał mi szansy pokazania, jaka jestem. A wydaje mi się, że bardzo byśmy do siebie pasowali.

Dokładnie. Ja też sądzę, że był kimś w moim typie. Niestety on nie zrobił nic, by mnie lepiej poznać. I to boli.

No to burak z niego.W dodatku pokazal swoja glupote i powierzchownosc.Nadal Ci zalezy zeby byc w jego oczach KIMS ?

Nie bądź taką mimozą! Jeden skreślił, inny doceni.

Ten "mój" zrobił, bo to on chciał się ze mną spotykać i stawał na głowie, by mnie zdobyć. Ale wystarczyło, że doszliśmy do bardziej osobistych tematów i się więcej nie odezwał. Nawet nie wiem, co mu nie pasowało. Nie zdążył mnie nawet poznać - jaka jestem i czym się interesuję, itp.

Łatwo powiedzieć, że inny doceni. Ostatnie parę lat biegają za mną tylko tacy, którzy nie doceniają, bo i jak mają docenić, skoro jak ten ostatni wcale nie chcą nawet próbować mnie poznać? Mam dużo kolegów i świetnie się rozumiem z mężczyznami, ale nie mam do nich szczęścia, gdy szukam partnera. Ci ostatni nawet nie dają mi szansy pokazania, jaka jestem, w ogóle ich to nie interesuje. Liczą tylko na jedno, a mnie przygody nie interesują.

Wiem, że są inni, bardziej wartościowi faceci, pewien chłopak nawet okazuje mi duże zainteresowanie, ale ciężko pogodzić się z odrzuceniem. Czasem zastanawiam się, czy nie udowodnić mu, że się pomylił w stosunku do mnie.

To "jedno" w ogóle ciebie nie interesuje? :-)

Taaaak. Jeszcze zacznij udowadniać, jaka to jesteś cudowna. Zrobisz z siebie idiotkę. Bankowo.

To tylko pewna myśl, niekoniecznie mająca przejść w konkretne czyny. Nie jestem cudowna, po prostu boli mnie, że ktoś tak szybko uznał, że nie jestem godna jego osoby. Rozumiem, gdyby poznał mnie bliżej, ale nawet ten etap nie nastąpił.

Nie wiem dlaczego Tobie Gościu trudno zrozumieć sens wypowiedzi. Jest dość jasna. Czytaj tak długo, aż załapiesz. Ćwiczenie czyni mistrza. ;-) Kaprissa, a niby jak chcesz mu to pokazać? I po co, skoro go i tak nie obchodzisz? Ale widzę, że Ty bardziej cierpisz z powodu samej porazki, tego, że Cię odrzucił, a nie z powodu tęsknoty za nim, więc może sobie udowodnij to samo w inny sposób. Ja natomiast się w tym "moim" zakochałam, a to boli znacznie bardziej.

Nie przyszło ci do głowy, że to zwykły głąb jest? Czym się tu przejmować? Każda potwora znajdzie swego amatora. :-0 :-0 :-0

Ja też się w nim zakochałam i do teraz za nim tęsknię, ale skoro woli nie znać prawdy o mnie, niech tak zostanie. Widocznie zbyt go idealizowałam.

Nie wyczuwasz ironii, Gościu Treningowcu? To poćwicz...

Tak się mówi, a w rzeczywistości bywa inaczej. Zainteresowany by się znalazł, ale co z tego, skoro nie potrafię odwzajemnić jego uwagi?

Zakochana po uszy. Odrzucona. Zdołowana. Kafeteria tu nie pomoże...

Moi przyjaciele uważają, że niepotrzebnie przejmuję się jego osobą, że on już taki jest i traktuje ludzi z obojętnością, a ja, choć im wierzę, to ciągle zastanawiam się, czy on się zmieni.

Nie przyszło mi do głowy, bo na pewno głąbem nie jest. To bardzo inteligentny człowiek. Tyle wiem na pewno. Tyle że mnie nie chce. Trudno, tylko przykro.

Nie potrafisz odwzajemnić, ponieważ kochasz tego swojego głąba jak ostatnia wariatka. I tyle.

Znam wielu inteligentnych głąbów. Są bystrzy jak cholera. We wszystkim. Oprócz uczuć...

"Zakochana po uszy. Odrzucona. Zdołowana. Kafeteria tu nie pomoże..." A to dobre. Generalnie tak. Ale kiedyś, po jednym rozstaniu, pisanie na Kafeterii mi pomogło...uświadomić sobie, jak wielkie i jak poważne wady miał mój ex. I w ten sposób mi pomogła o nim zapomnieć.

Tak. Ten nie był rzeczywiście dośc bystry, by dostrzec, jak mi na nim zależy. Tu się z Tobą zgodzę. :-)

I mamy oto rzadki przypadek uleczonej z miłości Kafeterianki! Brawo!