czemu z nim akurat tak mam

nie kocham go, nawet go dobrze nie znam, czasem potrafił mnie porządnie zdenerwować. nie gadaliśmy ponad rok, a mimo to mam do niego tę cholerną słabość. jest przystojny jak młody bóg, ale przystojniaka już niejednego wyrwałam, więc to chyba nie o to chodzi. generalnie gardzę facetami i nawet po seksie, nie przywiązuje się i nie są w stanie mnie psychicznie skrzywdzić. niewiele dla mnie oni znaczą. a on k***a nie daje mi spokoju. mam 27 lat a czuję sie przy nim jak jakaś naiwna nastolatka. nie wiem, pragnę go jak zbawienia - dlaczego?? a on bawi się mną, do woli i nie mogę, nie umiem mieć go w d***e, jak całej reszty fagasów. robię sobie nadzieję, a potem beczę jak dziecko. czemu z nim akurat tak mam do cholery?

k***a pomóżcie mi bo jestem w cholernym dołku sobota wieczór a ja siedzę z piwem i myślę o tym d*pku. czemu mi tak odbiło na jego punkcie? jakąś obsesję chyba mam