kosztem najslabszego

Pseudomałżeństwo homoseksualne w krajach, w których zostało narzucone, było na ogół poprzedzone dwoma towarzyszącymi mu ustawami: uznaniem praw par gejowskich oraz wprowadzeniem przestępstwa homofobii. Nie brakuje, także wśród katolików, takich, którzy łudzą się, że uchwalenie tych ustaw umożliwi złagodzenie skrajnych żądań oraz zapobiegnie „większemu złu”, czyli tzw. małżeństwom gejowskim. Prawda jest jednak taka, że jeśli przyzwoliło się na mniejsze zło, to przyzwoliło się już na wszystko, także dlatego, że w przypadku ustawy o homofobii między nią a pseudomałżeństwem gejowskim nie jest łatwo określić, które z nich stanowi większe zło. We włoskim parlamencie dyskusja nad ustawą przeciw homofobii i transfobii została przełożona na pierwsze dni września. Aby projekt ustawy stał się prawem obowiązującym w państwie, powinien być przyjęty najpierw w Izbie Deputowanych, a następnie przez Senat. Gdyby tak się stało, rząd Enrica Letty „szerokiego porozumienia”, skupiający dwie główne partie włoskie: Partito Democratico (Partię Demokratyczną, PD) oraz Popolo della Libertà (Lud Wolności, PdL), przeszedłby do historii z tytułu wprowadzenia do prawodawstawa ustawy, której żaden z lewicowych rządów nie zdołał dotąd ogłosić.

Bez poszanowania praw osoby Główne jej założenie polega na karaniu każdego, kto okaże się winnym „dyskryminacji” z powodu „orientacji seksualnej”. Jednak pojęcia „dyskryminacji” i „orientacji seksualnej” są pozbawione wartości prawnej, a nade wszystko logicznego sensu. Dyskryminować oznacza traktować jedną osobę w sposób gorszy od innej. Ale zasada dyskryminacji reguluje stosunki społeczne. Dyskryminacja sama w sobie może być de facto dobrym lub złym wyborem w zależności od kategorii odniesienia: przy udziale w konkursach publicznych bądź prywatnych, podczas naboru do oddziałów wojskowych albo na zawody sportowe, jak również przy przyjmowaniu do seminarium katolickiego. Zmieniają się kryteria wyboru, ale dyskryminacja jest ciągle obecna. Dlaczego nie powinno być dozwolone choćby poszanowanie podstawowych praw osoby? Tak samo niejednoznaczne jest pojęcie „orientacji seksualnej” definiowane przez ustawę jako „pociąg wobec osoby tej samej płci, płci przeciwnej albo obydwu płci”. Ta definicja jest zbyt szeroka i ogólnikowa, aby dało się udowodnić dowolny wybór rodzący się z pragnienia jednostki. To samo można by powiedzieć o „tożsamości płci” zdefiniowanej przez tekst ustawy jako „postrzeganie przez daną osobę samej siebie jako należącą do płci żeńskiej lub męskiej nawet w opozycji do własnej płci biologicznej”. Jednak to, co jest poważniejsze, to fakt, że ustawodawca domaga się przyznania tej swobodzie wyboru tzw. orientacji seksualnej „statusu”, tj. sytuacji subiektywnej stanowiącej nośnik praw jako takich z pominięciem jakiegokolwiek odniesienia do obiektywnego systemu wartości.

Wszystko to jest efektem depenalizacji zboczeń. Gdyby ludzie słuchali Biblii, to zboczeńcy siedzieliby w więzieniach, a tak, będą siedzieć w rządach i wsadzać innych do więzień. Krótka piłka. Usuniesz zło spośród siebie, albo ono uczyni z ciebie niewolnika.

jak widze ludzi publicznie walczacych o prawa do w/w zastanawiam sie czy pojecie wyobraznia jest im obce? rozumiem wybor osoby homoseksualnej do zycia w zwiazku homoseksualnym to taki sam wybor jak wybor cpuna do zycia z dzialka kompotu pod poduszka albo wybor pary ze woli na kocia lape tworzyc rodzine ludzie sa w koncu dorosli i maja prawa do wlasnych wyborow ale do k***y nedzy dlaczego oni sa tak hujowo agresywni w lansowaniu stylu zycia ktory odpowiada tylko znikomej czesci spoleczenstwa -- tego juz nie rozumiem

prześladowane mniejszości są zawsze agresywne. chrześcijanom zostało to do dzis

zastanawialo cie kiedys czy przecietni ludzie maja ochote ogladac na ulicy oblizujacych sie homoseksualistow i sluchac ich dzieci adoptowanych ktore opowiadaja ze chca zmienic plec?

najslabszym w takim ukladzie jest dziecko ktore - w mysl zasady czym skorupka za mlodu nasiaknie przyswaja sobie wzorce, ktore - nie oszukujmy sie nie sa godne propagowania na szeroka skale