Irytująca matka

Witam. Mam 19 lat, właśnie wybieram się na studia. Jestem umiarkowanie towarzyską osobą, mam kilku przyjaciół. Niestety wszyscy oni mieszkają ode mnie w odległości 15 km, ja mieszkam w małej wiosce i nie mam tutaj żadnej bratniej duszy. Spotykamy się mniej więcej raz na tydzień, na jakiejś imprezie bądź pogaduchach. Jednak, gdy zdarzają się weekendy, które spędzam w domu, to po prostu idzie oszaleć. Moja matka prawi mi kazania, że siedzę w domu jak stara panna, nie wyjdę z nikim, bo nie mam na wsi nikogo znajomego. No i oczywiście ciągle wypomina mi fakt, że nie mam chłopaka. "Bo przecież wszystkie dziewczyny wokół już od paru lat kogoś mają" - takie gadanie słyszę niemalże codziennie. Tłumaczę jej, że nic na siłę oraz, że kiedyś na pewno trafię na kogoś odpowiedniego. Ale to nic nie daje. Ona twierdzi, że mogłabym sobie znaleźć obojętnie kogo, byleby tylko był. Żeby sąsiedzi widzieli, że ktoś podjeżdża pod dom. Mam dość jej zaściankowego podejścia! Nie wiem, jak mam do niej dotrzeć. Próbowałam rozmawiać z ojcem, on niby przyznaje mi rację, ale matce nic nie powie do słuchu. Co mam robić?

Przykre to, tak bywa. Powiedz matce, ze na studiach pewnie znajdziesz chlopaka a na razie cieszysz sie swoboda.

powiedz matce ze jestes les i nigdy nie bedziesz miala chlopaka bo chlopcy cie nie interesuja ;) ona bedzie miala nowy powod do narzekan a ty - bedziesz miala swiety spokoj

Drogi gościu z 13:15, tłumaczyłam jej to, ale niestety, to nic nie daje. Cały czas mówi o moim, według niej "bardzo prawdopodobnym staropanieństwie". Zazdroszczę wszystkim, którzy mają normalne matki, z którymi można porozmawiać na wiele tematów. A nie tylko ciągłe pretensje o brak kandydata na męża.

zadna les nie szuka kandydata na meza, to chyba jasne nawet dla osoby pokroju twojej matki?