czy komus wyszly powroty po latach

Powroty do starych milosci. Udalo sie? Do osob z ktorymi byliscie w zwiazku wczesniej lub byliscie "prawie w zwiazku" i wasze drogi rozeszly sie na kilka lat. Chodzi mi o dluzsze przerwy

No jak?

Do mnie próbowała wrócić pierwsza, wielka miłość po...12 latach. Jako dzieci jeszcze nie byliśmy razem, ale oboje byliśmy w sobie do szaleństwa zakochani i w kółko się wokół siebie niby przypadkiem kręciliśmy lub znienacka czasem zjawialiśmy w naszych mieszkaniach. I tak 5 lat. Po 12 latach on mnie znalazł i próbował odnowić kontakt, wyznał mi nawet miłość. Ale to było już nie to, bo my już inni - po prostu się mocno przez te lata zmieniliśmy. Ja już go nie chciałam mimo całego wielkiego sentymentu dla niego, który u mnie już na zawsze pozostanie i wielu fantastycznych, często zabawnych wspomnień. Ale to już tylko historia.

No 12 lat to chyba troche dlugo, ludzie faktycznie moga sie pozmieniac.

To chore podejście. Masz sentyment, uczucie, ale odmieniło ci się. Koniec z miłością. Ale bzdura. Głupia jesteś. Czekaj na księcia na białym koniu. Tylko to już nie w tej bajce, a właściwie nie w REALU. :P

po roku tak... więc nie powiem, że po latach, teraz będziemy mieli dziecko

Fajnie:) ale byliscie razem:)?

do mnie to pytanie ?:>

Tak, chodzi mi czy byl powrot po nieudanym zwiazku czy powrot po prawie zwiazku;p

Powrót po nieudanym związku, to był ciężki związek, teraz też nie jest łatwo, to co z nim przeszłam to jedna wielka telenowela :) ale odpowiadając na Twoje pytanie - tak, to był związek i zdążyliśmy się już dobrze poznać. Jak się rozstaliśmy strasznie tęskniłam ale momentami odczuwałam też ulgę że skończyło się to co trudne...a później wróciliśmy do siebie i stało się tak jak stało - czyli będzie maleństwo :) i od tej pory nasz związek dostał jakiegoś olśnienia

gratuluje

"gość To chore podejście. Masz sentyment, uczucie, ale odmieniło ci się. Koniec z miłością. Ale bzdura. Głupia jesteś. Czekaj na księcia na białym koniu. Tylko to już nie w tej bajce, a właściwie nie w REALU." Kim Ty jesteś, żeby mnie oceniać? Zwłaszcza że nawet nie odróżniasz sentymentu od uczucia! Dojrzej najpierw, to pogadamy. A księcia już znalazłam, więc też nie trafiłeś.

Wyszły :) bylismy jako młodzi ludzie w prawie związku, tzn spotykaliśmy się, taka młodzieńcza miłość, ale długo to nie trwało i rozstaliśmy się. Po rozstaniu każde z nas weszło w nowe związki, zycie się toczyło, czasami udało nam się spotkać przypadkiem na mieście ale zawsze w biegu, było tylko cześć, cześć, co slychać, taka wymiana grzeczności :) i trwało to ponad 10 lat... aż któregos razu spotkaliśmy się i mieliśmy więcej czasu zeby pogadać. Okazało się, że oboje jesteśmy po rozstaniach ze swoimi partnerami, zaczęlismy się spotykać jako znajomi i z czasem ta znajomość przerodziła się w miłość. Wzięliśmy ślub, mamy dziecko, jesteśmy ze sobą 15 lat i przez te lata rożnie bywało ale wiemy, że chcemy być ze sobą na dobre i złe.

Boże, ile bym dała, żeby i w moim przypadku los tak pięknie się potoczył. Mam 23 lata i od 10 lat jestem zakochana w chłopaku, którego zobaczyłam po raz pierwszy w 6 klasie podstawówki.. Miałam różnych chłopaków od czasów rozstania z moją pierwszą miłością, on też miał sporo dziewczyn.. jednak najbardziej marzę o tym, żeby odnowić z nim kontakt i zacząć znowu się z nim spotykać. To była i wciąż jest pierwsza i jedyna moja miłość od pierwszego wejrzenia. Całe życie czuję taki niepokój, coś w rodzaju niepewności... strach, że może kiedyś być za późno. Samo wyobrażenie, że mogłabym być z nim i stworzyć udany związek daje mi poczucie takiego wewnętrznego spokoju, takie poczucie, że osiągnęłam już wszystko, więcej do szczęścia nie potrzebuję i mogę umrzeć szczęśliwa. Tak bardzo tego pragnę, ale nie mogę mu wyznać.. wolałabym odnowić z nim znajomość na neutralnej stopie, a to nie jest proste.. :(

głupie debilki...

up;)

Wyszły :) ja wolny, trochę w tyłek dostałem, ale ogólnie w formie, ona dzieciata, mocno pokaleczona przez swojego eks. Przez 16 lat widzieliśmy się ze trzy razy, na miłej kawie. Teraz nie mogę się od niej oderwać, planujemy wspólną przyszłość. Oboje dobrze po 30-tce.

:d super komu jeszcze?

Czasem się dzieją takie rzeczy w naszym życiu, których się w ogóle nie spodziewamy :) Fajnie się czyta takie historie :)

dawac dalej

Ja to ten po 30, co się oderwać nie może. Spotykaliśmy się w szkole średniej, jako g****arze. Zakochany byłem bardzo, jeszcze ze dwa lata po naszym rozstaniu. Właściwie poszło o nic, jakaś głupia afera, wzajemna ambicyjka. Ja żyłem po swojemu, ona rozsądnie, przez kilkanaście lat z jednym facetem, z tym , który był po mnie. Od ponad roku są osobno, spotykają się, bo dzieci wspólne, smarkate - w podstawówce. Piękna jest jak była,jeszcze mądrzejsza niż kiedyś (bo nie brakowało jej nigdy), mniej ma tylko wiary w siebie, ale pracuję nad tym, żeby to zmienić. A ja czuję, jakbym nigdy nie przestał być pod jej wpływem, zakochany jestem jak wariat. Ona mówi, że żałuje każdego dnia beze mnie, ja uważam, że byłem idiotą nie szukając jej. Pewnie, że to inne życie, bo praca, bo dzieci, bo kredyty, a nie tylko spacerki po parku, ale znajduje czas, żeby jej mówić, jaka jest cudowna i żeby dać jej czas na odpoczynek. Warto.

No, ale jak wchodziles w inne zwiazki to jak Ci sie ukladalo;)?

Różnie. Raz lepiej raz gorzej. Były długie kilkuletnie związki i przelotne znajomości. Ona była uroczym wspomnieniem. Zawsze. Taką niedkończona historią.

Wlasnie takie niedokonczone historie nie pozwalaja czesto isc dalej;)

up

Tak. Mi wyszły bokiem :(

up

Mi tez wyszlo bokiem :) , nigdy wiecej !

Poznalismy sie w pociagu_dojezdzalismy do szkoly a on sie podobal mojej przyjaciolce. Tyle, ze ona dostala kosza a on i ja zaczelismy sie przyjaznic. Potem oboje zaczelismy cos czuc ale niepowiedzielismy sobie o tym. On skonczyl szkole pierwszy, kontakt oslabl. ja znalazlam faceta, on tez kogos mial. Ale gdy poszedl do wojska i spotkalismy sie na drinka, zaczelismy sie do siebie zblizac :) Ja mialam problemy w zwiazku, ktory wisial na wlosku doslownie, on byl sam i to on popchnal mnie ostatecznie do tego, ze zerwalam ze swoim facetem, z ktorym bylam ponad 2 lata. Zaczelismy sie spotykac, ale po kilku miesiacach stwierdzil, ze nie jest gotowy na powazny zwiazek i chce sie wyzalic, ze ja nadaje sie na zone, ale on na razie o takich powaznych sprawach nie mysli. Bolalo strasznie, powiedzial mi to na kilka dni przed matura. Otrzasnelam sie jednak, zdalam, znalazlam wakacyjna prace. Bylam na niego wsciekla, bo mnie unikal-twierdzil, ze jest mu wstyd za to jak sie zachowal. No i poznalam sobie kolejnego faceta, zakochana bylam jak wariatka-ten toksyczny zwiazek ciagnal sie 2 lata-jego nastroje, raz mnie kochal, raz nie, raz chcial z mna byc raz nie a byl kolesiem juz przed 30-stka. Moj byly wtedy tez rownolegle byl w zwiazku. No ale pewnego dnia w urodziny bylego postanowilam zadzwonic i zlozyc mu zyczenia. Zadzwonilam na domowy, bo w sumie nie chcialam, by mial moj nr kom. Ale nie bylo go, wiec przezwyciezylam opory i zadzwonilam na kom. Zdziwil sie i ucieszyl zarazem, zaprosil na piwo. Byl przygaszony, ale mnie chetnie szluchal. Okazalo sie, ze chce zerwac z dziewczyna, ale nie wie jak (bo jak raz probowal, to wariatka prochow sie nazarla i wyladowala w szpitalu). Najwieksza siare zrobila, gdy sie skapnela, ze on ze mna pisze. Przestal sie odzywac do mnie dla swietego spokoju, ale ja juz wiedzialam, ze nie wytrzyma dlugo, bo mimo uplywu lat dalej darzylismy sie uczuciami. I odezwal sie sam, po 2 miesiacach, zerwal z nia, przeszedl pieklo i tak zaczelismy sie znowu widywac. Najpierw niezobowiazujace spotkania, a potem znow cholerna chemia, taka, ze po 2 miesiacach juz zamieszkalismy razem. W koncu po latach, odnalezlismy siebie. Mimo odleglosci, czasu i innych zwiazkow. Po roku wzielismy slub, Po kolejnym urodzilo sie nam dziecko. I teraz moj maz czesto wspomina, ze przeciez dawno, dawno temu powiedzial mi dosadnie-ze nadaje sie na zone i jestem idealna. Znamy sie juz 14 lat w sumie, 5 lat jestesmy malzenstwem.

Piekne historie:) i caly czas mimo zwiazkow byl w Twoim sercu? Czy na jakis czas potrafilas zapomniec o nim:)?