mam juz dosc tyle tutaj nieprawdy napisalam

W kolo macieju, ze ktos mi dal kosza albo ja komus;p Nudno mi bylo... Troche inspirowalo mnie wlasne zycie, troche zycie znajomych, ale w wiekszosci klamalam chcoiaz zarysy sa prawdziwe, buuu, klamalam nawet co do swoich uczuc.;p ciagle klamalam, 12% prawdy, PRZEPRASZAM>

ile lat? masz?

Duzo!! A jak g****ara pisalam z nudow :(

Straszne! Wszyscy się utopimy z tego powodu.

Obstrukcja parlamentarna – stosowanie przez parlamentarzystów wszelkich środków prawnych, przewidzianych w konstytucji lub ustawach, w celu uniemożliwienia prowadzenia obrad lub uchwalenia ustawy przez parlament. Ma ona dwie formy: formę „obstrukcji niewłaściwej”, która powoduje fizyczne zakłócenie pracy izby, oraz formę „obstrukcji technicznej”, która ma na celu zamanifestowanie tego, iż ktoś pełni mniejszą funkcję o opozycji parlamentarnej. Jest używana jako instrument mniejszości przeciw większości parlamentarnej poprzez używanie wszelkich praw danych parlamentarzystom zgodnie z konstytucją lub innymi regulaminami. W skład owych uprawnień należy zaliczyć: możliwość dojścia do głosu we wszystkich etapach ustalania pewnych rzeczy w parlamencie (np. uchwalanie ustawy) możliwość zgłaszania poprawek możliwość uzupełniania porządku obrad możliwość wnoszenia pytań. Oficjalnie sformułowanie to po raz pierwszy pojawiło się w Wielkiej Brytanii w 1877 roku, gdy Izba Gmin ustanowiła, iż mogą być karani posłowie, którzy przerwą obrady bez żadnej uzasadnionej przyczyny. W Polsce pojawiło się to pod nazwą liberum veto, które pozwalało jednemu posłowi na przerwanie i zerwanie prac całego sejmu. W 1652 roku w Polsce liberum veto zostało użyte po raz pierwszy przez posła W. Sicińskiego. W USA owe zjawisko znane jest pod nazwą filibustering. Charakterystyczna jest w tym względzie procedura polegająca na tym, że aby w Senacie zainicjować zamknięcie debaty, potrzebny jest wniosek minimum 16 senatorów, wniosek ten może być głosowany po upływie 48 godzin, zaś do jego uchwalenia potrzebna jest większość 2/3 głosów, jeśli wniosek ten zostanie uchwalony, możliwe jest jednak zarządzenie 100 godzin debaty, po godzinie dla każdego senatora W Polsce zjawisko to jest pod kontrolą poprzez: 1.uchwalanie projektów pilnych 2.skrócenie czasu pracy nad projektami w Sejmie i Senacie 3.zamknięcie dyskusji 4.głosowanie w Sejmie nad „tekstem jednolitym” projektu ustawy, przygotowanym przez komisje, nie zaś nad poszczególnymi poprawkami zgłoszonymi przez posłów w trakcie debaty 5.odpowiednią kolejność głosowania wniosków w Senacie, która zostanie przyjęta 6.przyjęcie lub odrzucenie większości wniosków formalnych