DDA jak mam byc znowu normalna

chce byc jak wszyscy inni! Byłam u psychologa.. Nieudana "terapia".. Zreszta to nie była taka prawdziwa terapia dda.. W kazdym razie zraziłam sie do wszystkich psychologów i takiej "pomocy".. I nie wiem co ja mam dalej robić ze sobą! Chciałabym wykrzyczeć to wszystko co siedzi we mnie.. Jestem taka wsciekła! Mam ochotę coś rozwalić,zniszczyć... A nie mam komu. Więc tą agresje zwracam w swoim kierunku i się tnę..

jak to "znowu normalna" skoro nigdy normalna nie byłaś?

krzycz tylko uprzedzaj otoczenie ze teraz jest twoje 5 minut :P, :P, :P zeby zdazyli powkladac sluchawki na uszy

dziewczyno trafił Ci się zły terapeuta i tyle poszukaj innego a w międzyczasie poczytaj sobie coś na temat DDA i terapii, sama pracuj nad sobą i swoimi emocjami

Normalność to pojęcie względne. Na co jesteś tak wściekła?

Byłam.. Jak miałam 8 lat i mniej.. Powyżej to już równia pochyła całego mojego świata.. Całej normalności..

Na co jestem wsciekła? Na siebie. Na swoją głupote, tchórzostwo i inność.. Na to, że jestem taka..Że ciągle uciekam.. Na innych, że wierzą we mnie jeszcze mniej niż ja w siebie.. Czyli w ogóle..Co sciąga mnie jeszcze niżej na dno.. Na to, że pieprze sobie życie..

Teraz już jestem dorosła, ale niestety również współuzależniona.Mam męża alkoholika. Od 8 miesięcy korzystam z terapii grupowej, później mam zamiar rozpocząć terapię dla DDA. Nie zrażaj się na początku, to długi proces, ale terapia jest nam potrzebna.

ja też jestem DDA, u mnie zaczeło się w wieku 6-7 lat, ....wiec ja nigdy nie byłam normalna bo wcześniej jest się namiastką człowieka

dda.. nie dda 50 procent spoleczenstwa jest dda

Kochanie jesteś normalna, jak najbardziej. Działają jednak w tobie mechanizmy współuzależnienia. To nie twoja wina , że taka jesteś, że sobie nie radzisz. Nie nauczono nas tego, pokazano świat chory. Ale jest szansa poradzenia sobie z tym, tylko właśnie potrzeba terapii, uwierz mi, ja kiedyś nie wyobrażałam sobie, że pójdę, a dokonałam tego. Uczę się teraz jak żyć normalnie.

Otóż to, 50% jest dda jak nie więcej. Ja też się kiedyś zapisałam na terapię, ale jak zobaczyłam ludzi, którzy chodzą na terapię latami i końca nie widać, to stwierdziłam, że to jakiś bezsens. Psycholog też mnie rozczarowała. Nie utożsamiam się więcej z dda. Jestem sobą, a nie jakimś dda. Każdy ma jakieś problemy. Najważniejsze wg mnie to pogodzić się ze samym sobą i się zaakceptować.

Taa, moj sasiad sie teraz rozwodzi bo jego zona po 8 latach przypomniala sobie ze jest przeciez DDA, psychologowie nie pomogli, to teraz zostawila sasiadowi dzieci i poszla w dluga.

pogodzić się z samym sobą, żyć trochę we własnym świecie i cieszyć się z wyjątkowości, mamy trochę inne spojrzenie na świat, bardziej wrażliwe i dobrze

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=tqtaKkvCFaQ

Polecam ciekawy blog http://blogdda.pl. Warto go wieczorem poczytać:)

Ja też polecam blog: http://blogdda.pl/