Wszechobecny lęk

Cześć, piszę tutaj, ponieważ ostatnio zaczyna się dziać ze mną coś złego. Niby jest jak kiedyś, nadal spotykam się ze znajomymi, śmieję się.. Ale ciągle towarzyszy mi niepohamowany strach. Przed wszystkim. Odrzuceniem, wyśmianiem, pogardliwymi spojrzeniami.. Staram się być we wszystkim profesjonalistką, każdemu przypaść do gustu, ale przecież tak się nie da. Czuję się z tym strasznie osamotniona i przybita, ponieważ moi przyjaciele tego nie rozumieją. Pomożecie?

Zgłoś się do neurologa, może to nerwica. Ja tak miałam właśnie, ale dostałam lek i już jest normalnie. Nie ma sensu się męczyć.

Generalnie to przerabialem podobne odczucie niepewnosci. Napisalas, ze boisz sie odrzucenia, wysmiania. Rozumiem, ze zalezy Ci na tym, aby byc akceptowana wsrod znajomych oraz osob, ktore dopiero poznajesz. Zachowan neurotycznych, dotyczacych wlasnie strachu przez utrata, odrzuceniem jest duzo w wielu ludziach. Mozliwe, ze jest to okazja dla Ciebie, aby uznac, ze Twoja wartosc niezalezy od opinii innych osob. Kiedy mowisz jasno co Ci nie pasuje, albo co lubisz - nikogo nie krzywdzisz, dajesz tylko otoczeniu jasna informacje, ze siebie akceptujesz, lubisz, kochasz, etc. Napisalas, ze to odczucie masz od niedawna - jestes w stanie okreslic czy cos sie wydarzylo w Twoim zyciu osobistym, duchowym co moglo wplynac na inna percepcje otaczajacej Cie rzeczywistosci?