3 latka boi się taty

Witam. Mam problem, tzn już w zasadzie sama nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć. Zaczęło się odkąd pojechałam do szpitala. Najpierw byłam tam 6dni i jak wróciłam do domu to moja córka cały czas chciała żeby tata był przy niej. Ja się z tego cieszyłam że ma dobry kontakt z tata. Jednak po 3 dniach musiałam wrócić do szpitala (byłam tym razem 10dni). I w tym czasie pobytu w szpitalu moja mama(mieszkamy z moimi rodzicami) mówiła mi, że mój mąż strasznie krzyczy na córkę a do tego zobaczyła raz przez przypadek jak dawał jej mocnego klapsa na gołą dupcie. Nie chciałam w to uwierzyć, przecież było tak dobrze.. Jednak jak wróciłam do domu córka nie odstępuje mnie na krok a jak pojawia się w domu tata to widzę że ona się go boi. W nocy budzi się z krzykiem i mnie szuka(chociaż śpię razem z nią). Zdarza jej się nawet zsiusiać kilka razy z tych nerwów(co nigdy się jej nie zdarzyło).. Zapytałam się mojej córki czy tata ją bił. A ona mi odpowiedziała że ją bił na gołą dupcię, że na nią krzyczał i że się go boi.. Sama nie wiem co mam zrobić z tym wszystkim.. Chcę żeby moja córka miała ojca ale nie takiego co by się bała na każdym kroku...

Ja p*****le wez tego faceta kopnij w doope, zanim do końca zniszczy psychikę twojego dziecka.

Rozmowa z Mężem. W życiu bym nie pozwoliła by ktokolwiek bił moje dziecko.

a mąż teraz gdzieś wyjechał czy o co chodzi? Skoro masz info i od matki i od dziecka, to czemu nie rozmawiałaś jeszcze z mężem tylko z komputerem gadasz?

no dokładnie, pogadaj z facetem.... czy na pewno On sobie zdaje sprawę z tego co robi. Na ten przykład mój mąż też nie widzi nic złego w biciu, to znaczy w dawaniu klapsów, ale na dzień dzisiejszy jeszcze do tego nie doszło, ciągle jednak oświadczam że ja jestem przeciwko temu i tyle. |Sama w domu moja mama wymierzała nam kary cielesne, nie były to traumatyczne przeżycia, ale jednak mam o to żal do niej wielki - bo były za głupoty te rzeczy, ot zwykłe szaleństwa dzieciństwa. Mój mąż mówi że jego siostra i szwagier to za głupoty bili swoją córkę, że aż jemu się przykro robiło, dlatego mam nadzieję że gdy przyjdzei do stresujacej sytuacji z nasza córką, będzie potrafił się powstrzymać....mam nadzieję. Pogadaj z nim!