Studia magisterskie po licencjacie dziennikarskim

Witam! :) Rozpoczęłam studia dziennikarskie pierwszego stopnia i, jako że lubię mieć wszystko zaplanowane, już zastanawiam się co wybrać po skończeniu licencjatu. Dziennikarstwo II stopnia raczej odpada, gdyż wolałabym być dziennikarzem "konkretnym" a nie z wiedzą ogólną. Ekonomia? A może jakaś obcojęzyczna filologia? Prawo też odpada, za dużo wkuwania. Wiem, że mam jeszcze dużo czasu, ale już chciałabym wiedzieć na czym powinnam się teraz skoncentrować. Proszę życzliwych o rady i o komentarze na poziomie ;)

Taaaaa. Bo akurat bedziesz mnieć po tym prace :D dobre

Właśnie dlatego pytam o kierunek na magisterkę. Prosiłam o odpowiedzi na poziomie, to takie trudne? Z hejtami zapraszam na fora dla gimnazjalistów. Pozdrawiam

up

a może psychologia albo socjologia? :)) dobrze mieć umiejętności komunikacji z ludźmi, albo stosunki międzynarodowe jeśli chcesz wychylić się poza Polskę ;) bardzo fajna psychologia jest w wyższej szkole biznesu national louis university w nowym sączu. moja kolezanka tez po dziennikarstwie i komunikacji spolecznej tam robila magisterkę wlasnie z psychologii i bardzo jej to poszerzyło horyzonty

Brałam pod uwagę psychologię ale trochę się boję tracić czasu, gdyż psychologia to studia jednolite magisterskie, a więc po trzyletnim licencjacie dodać pięć lat magisterki, wychodzi aż osiem lat... A wtedy już będę miała 28 lat a to trochę późno na "początek kariery" :( Eh. Dziękuję bardzo za konstruktywną odpowiedź!

a jakie znasz jezyki, zeby isc na filologie? prawo tez jest jednolite

na UG od tego roku można zrobić uzupełniające praco - trzy lata trwa

a kryminologia? na UG również nowy kierunek. NA UW też podobno mają. Połączenie tego wszystkiego w jedno a moguł dziennikarstwa śledczego można wybrać

to trzyletnie prawo na UG jest w trybie zaocznym. Dupa a nie prawnik w zestawieniu: po pięcioletnich dziennych studiach a po trzyletnich zaocznych.

Tak mówią jedynie wybrani studenci prawa dziennego, ludzie, którzy wbrew pozorom nie są osobnikami z szerokimi horyzontami i wielce światli też nie bywają - wiem, studiowałem dzienne prawo, skończyłem, otaczałem się w kręgu Wielce Szanownych Studentów Prawa, których prawdziwym życiowym sukcesem było to, że dostali się na studia (albo mama czy tata czy wujek, czy jeszcze ktoś inny jest z "branży")- a potem rozgłaszali jakie to owe studia nie są wyjątkowe i trudne. Ludzie! Nie liczy się tryb studiów, nie liczy się ich długość a to czy jest się specjalistą w danej dziedzinie. A po studiach prawniczych z człowieka żaden prawnik - jest to jedynie osoba, która posiada czysto TEORETYCZNĄ wiedzę z zakresu prawa, tak przynajmniej kształcono prawników do niedawna. Mam nadzieję, że w końcu się to zmieni.

Nie jestem studentem prawa, ale pracodawcą. I mając do wyboru zatrudnienie prawnika po pięcioletnich jednolitych studiach dziennych a po trzyletnich zaocznych, wybiorę tego pierwszego, przykro mi.

Nie wysilajcie się tak z tym prawem, od razu zaznaczyłam, że odpada :) Co do języków- podjęłabym się filologi angielskiej (ale to bez sensu, bo jest dużo takich filologów), albo iberystyki... Ale naprawdę nie wiem, czy to będzie dla mnie użyteczne. Dzięki za uwagę, wszystkie rady mile widziane :)

up

pewien metalowiec z koziej wólki w Polsce C po skończeniu licencjatu z dziennikarstwa dostał wręcz manii wyższości, że ma "wyższe".