Samotne mamy jak sobie radzicie same z praca opieka nad dzieckiem itd

jestem w trakcie rozwodu, mam 24 lata, corka pol roku. musze znalezc prace, mloda do zlobka, nie wiem jak sobie z tym wszsytkim dam rade. rodzice pracuja i niestety nie ma mi kto pomoc. ciezko jest znalezc prace w godzinach ktore umozliwilyby opieke nad dzieckiem, no niestety. Na ta chwile jestem tym przerazona... Nie prosze o wyklady w stylu "sama sobie zgotowalas to teraz cierp", tylko o rady innych mam, ktore sa/byly w podobnej sytuacji. Dziekuje

też jestem samotna, póki co jestem na rocznym macierzyńskim ale też już myślę jak to wszystko pogodzę jak wrócę do pracy, najgorzej jest w sytuacji kiedy dziecko chore i nie można z nim wyjść na dwór i nie ma kto pomóc w zakupach - dzięki za klepy internetowe z żywnością :)

a masz alimenty? masz gdzie mieszkać? przynajmniej wyciągnij od tego gościa jak najwięcej..

Masz dopiero 24 lata i juz jestes po rozwodzie? O matko :(

u mnie bylo ciezko. mikogo do pomocy. prace mialam w h 6.30-15.30. wiec spokojnie zaprowadzalam corke do zlobka i dobieralam. gdy chorowala- bralam ciagle zwolnienia.ale znali moja sytuacje wiec przymykali oko, i musialam z chorym dzieckiem wyjsc z domu do sklepu. bym z glodu umarla.

Fajnie, ja mam dwoje i prace na wieczorna zmiane, mam jednak pomoc siostry. Jestem jednak wiecznie niedospana, i to nie dlatego, ze dzieci absorbujace. Nie mam alimentow, ale dobra wyplate (w miare). Mam tez sczescie, bo dzieci nie choruja. Wiem jednak, ze w pracy zwolnienie czas od czasu nie byloby tragedia. Ogolnie jest lepiej niz z darmozjadem ojcem biologicznym. Zawsze sobie cos ze znajomymi zoragnizujemy, z moja rodzina, itp. Jedno co bym chciala to zmienic prace na tryb dzienny, zgodnie z rozkladem przedszkola.

Podziwiam Was. Jesteście wspaniałe. Facet płaci i ma w******e a kobieta zostaje ze wszystkim na głowie. Moja Babcia została sama z 2 dzieci w wieku 2 lat i roku. Jak mi opowaida, to płaczę za każdym razem jak jej cięzko było. Teraz za to ma 3 dzieci dorosłych a we wnukach wzbudza podziw. Jest cudowną kobietą, otoczoną rodziną na stare lata. A ta pracowitość tak jej w krew weszła, że nieustannie coś robi.

jest i jagoda... nie wszystkim sie w zyciu tak poszczescilo jak tobie. dziewczyno ciesz sie ze masz mozliwosc oddac do zlobka, a wjakich godz bedziesz pracowala, moze popoludniu pomoze ktos z rodziny czy znajomych? dasz rade glowa do gory

Ja jestem rok po rozwodzie, dzieci 4 i 8 lat. Pracuję od 8 do 16. Nie muszę dojeżdżać, bo pracę mam w moim mieście. Rano wiozę dzieci do szkoły/przedszkola. Starszy syn siedzi na świetlicy, jeśli kończy wcześniej. po pracy jadę po dzieci. Jak są chore, to przychodzi opiekunka. Dwa razy w tygodniu były mąż ich odbiera i przywozi ich o 20, a dwa weekendy w miesiącu zabiera ich do siebie w sobotę rano i są u niego do poniedziałku. Jakoś da się zorganizować wszystko, ja sobie wszystko tak planuję, żeby zakupy czy wyjścia do lekarza, czy z koleżankami mieć wtedy kiedy dzieci są u ojca. Staram się jak najrzadziej brać opiekunkę, jeśli to nie jest konieczne, bo mam wyrzuty sumienia, ze dzieci nie maja pełnej rodziny i staram się z nimi spędzać jak najwięcej czasu. My się rozstaliśmy, bo mąż mnie notorycznie zdradzał, ale rozstaliśmy się w zgodzie i najważniejsze są dla nas dzieci, więc jakoś ze sobą współpracujemy, żeby dzieciom niczego nie brakowało.