Czy zdarzyło wam się dać komuś nietrafiony prezent

Przyznawać się co to było i jak wybrneliście

To nie jest Twój problem, że ktoś okazał niezadowolenie z prezentu. Jeśli to zrobił to jest zwykłym burakiem a Ty się tym nie przejmuj. Grzeczność nakazuje podziękować za każdy prezent z uśmiechem, choćby nam się nie podobał.

burakiem sie jest jak sie komus cos kupuje nie wiedzac o upodobaniach osoby. aroganctwo i wygodnistwo. jezeli komus sie cos kupuje wedle wlasnych upodoban to trzeba miec tez troche samokrytyki w sobie i liczyc sie z tym, ze prezent bedzie nie trafiony.

Raz kupiłam koleżance z pracy książkę w prezencie, czytadło dla kobiet, bo wiedziałam, że lubi tej autorki. W książce bohaterce utonęło dwoje dzieci, poza tym książka była normalna "Zoja" Danielle Still. Po jakimś czasie przeczytałam tę książkę, a potem po długim czasie dowiedziałam się, że kilka lat wcześniej tej koleżance utonęło dziecko :o. Nie kupiłabym tej powieści, gdybym wiedziała, że w treści jest coś, co mogłoby sprawić koleżance niepotrzebny ból i przywołać takie wspomnienia. Nie zrobiłam w tej sprawie nic, bo co mogłabym zrobić.

Tak, jasne, będę analizować życiorysy i upodobania wszystkich osób, którym chce sprawić prezent.

Mnie się zdarza dostawać prezenty nietrafione i nikomu, nigdy nie okazałam tego. Bo to nazywa się kultura osobista, :)

"Mnie się zdarza dostawać prezenty nietrafione i nikomu, nigdy nie okazałam tego. Bo to nazywa się kultura osobista" Dokładnie. Dlatego na pytanie czy zdarzyło mi się dać nietrafiony prezent, mogę odpowiedzieć tylko, że nie wiem, bo kulturalne osoby nie pokażę, że jest nietrafiony.

Gdy kupowałam prezenty mojej chrześniaczce (jest dzieckiem, chodzi do podstawówki ), to zazwyczaj ona była niezadowolona. Rodzice niczego jej nie odmawiali, miała prawie wszystko. Stąd jej krytycyzm. Teraz daję jej kasę i sądzę, ze tak jest lepiej. Jednak uważam, że rodzice powinni lepiej ją wychować, uczyć, że za prezent trzeba podziękować. Ja od swoich dzieci tego wymagam i nie wyobrażam sobie, żeby miało być inaczej.

kiedyś dałam osobie z mojej rodziny pewną rzecz, używała jej kilka lat na co dzień, a jak się przeprowadzała jednego razu, to zostawiła tę rzecz, a jak pytam, dlaczego nie zabierasz, mówi: po co mi to. Zapomniała, ze to ode mnie :( bardzo mi przykro było, mogła chociaż wziąć i wyrzucić

tak, często, np. chlopakowi kupowalam cos z ciucha, a potem i tak w tym nie chodzil. Tacie kupowalam kosmetyki, ktorych i tak potem nie używał i się data ważności skonczyla a one wciąz stoją w łazience :) w sumie to czasem nie wiadomo co kupic.